Ine schrijft op basis van 3 volstrekt willekeurige woorden in exact 5 minuten een kort verhaal.
Soms hard, soms grappig, soms diepgaand, soms bizar, maar altijd leuk!
De liefde komt als je haar het minst verwacht. Bammm!
Dit is een nieuwe 5 Minute Shortstory met de drie woorden van Ashley Boelaers: Onweer – brug – dood.
A secret life
“Dood? Nee, ze wil niet dood! Sla een brug tussen haar wereld en de onze. Jij brengt licht. En jij moet hier zijn. En ja, er is onweer op komst. Maar een donderslag bij heldere hemel… Daar heeft niemand wat aan.”
En zo begon het. BAMMM!!!
Zonder een verwittiging. Erin gesmeten zonder dat iemand het zag aankomen.
Muren werden afgebroken. Muren werden terug opgebouwd om jou en om mij. En we konden het niet tegenhouden. Dit was hoger en groter dan wij. Dit hadden we niet onder controle.
Jij en ik. Alleen. De tijd stond stil. Even. Langer. En voor we het beseften ging de wereld door. Zonder ons. Mét ons.
Maar voor ons twee, alleen even jij en ik. Our secret life. Jouw woorden lieten tranen stromen. Jij brak mijn muren. Je stapte binnen zonder een woord te zeggen. En je wist de weg naar mijn hart. Waar je bleef. Waar je nu bent.
En de wereld draait door. Maar die van ons staat stil.
Jouw lach doet alles vergeten. Het materiële verdwijnt. Alle lijstjes verdwijnen. Alles wat zou moeten zijn, verdwijnt.
Het leven krijgt zin. Mijn leven krijgt zin. Simpelweg met jou erin.
Als alles door passie wordt omhuld dan zie je niet helder. Dan gaat je verstand er met je lichaam vandoor.
En dat doe jij. Ja, dat doe jij!
Dood? Alles gaat dood. Ik verlies. Maar soms moet je verliezen om te winnen….
————————
Mijn nieuwe boek al gelezen?
“Het boek geeft je goesting om uit of net in je luie zetel te kruipen. Om concreet werk te maken van datgene wat je al altijd hebt willen doen.”
Onlangs hoorde ik een interview met Pink waarin ze zei: “Pain is what creates my music. I´m useless when I´m happy. The world is chaotic. But all this chaos is what´s bringing us together…”
De mooiste nummers zijn de nummers die raken. Die door merg en been snijden. Die hart en ziel beroeren. De grootste artiesten zijn succesvol omdat ze de diepste ravijnen hebben gezien. Hoe ik dat weet? Omdat je het voelt als je hen ontmoet. Omdat je het hoort als je hun teksten beluistert. En omdat je het ziet als je naar de dansers kijkt. Als je hoort, voelt en ziet dan lijk je de pijn en het verdriet van de wereld te kunnen voelen…
Maar misschien ligt het gewoon aan mij, en ben ik té emotioneel...
—————————
Dit is een nieuwe 5 Minute Shortstory met de 3 woorden van Cees Van Den Hof (rijlessen – dorstlessen – levenslessen).
“Pain is what creates my writing. I´m useless when I´m happy. The world is chaotic. But all this chaos is what´s bringing us together…”
—————————
Een Ander Leven…
Levenslessen? Ik heb er even genoeg van. ´t Is tijd om te gaan. Als je het mij vraagt heeft het niet veel zin om rijlessen te nemen. Want ik vraag me af of leren rijden iets kan veranderen. Of ik er beter van zal worden. Het me iets zal bijbrengen. Of het uiteindelijk niet weer zal leiden naar nóg wat minder. Zodat er helemaal niets meer over blijft.
En ik herinner me de vraag van een goede vriend. Wil je nu simpelweg rijk zijn of wil je simpelweg gelukkig zijn?
En als ik de vraag van Cees lees om een verhaal te schrijven over levenslessen, dorstlessen en rijlessen denk ik bij mezelf… Het is allemaal een beetje van hetzelfde. Een beetje. Iets. Maar niet alles.
Ik ben de lessen beu. En ja, ik heb dorst, dorst naar meer. Dorst naar iets beter dan dit. Ik dacht dat ik kon rijden. De chauffeur was van mijn leven. Maar vandaag lijkt niets minder waar.
Binnen twee dagen vertrek ik. Weg van hier. Ik vraag me af of ik ooit terugkom. En of het zin heeft. Voor wie, voor wat.
En simpelweg rijk zijn? Wie wordt daar beter van. Ik in elk geval niet, als het alleen over geld gaat. Maar simpelweg gelukkig zijn? Daar heb jij iets aan. Daar heb ik iets aan.
Het heeft vandaag niet veel zin. De regen valt er met bakken uit. En de koude snijdt door merg en been. Het is vier uur in de namiddag maar de wereld lijkt zichzelf al in slaap te wiegen. En ik? Ik ben gewoon moe. Ik ben hét gewoon moe. Voelen dat duizend en één naalden in je vel prikken als je die ene opnieuw ontmoet. De energie ineens wegstroomt, zonder dat je iets kan doen om het tegen te houden. Ik dacht dat we er nu wel klaar mee waren. Maar om de één of andere reden, een reden die ik maar niet lijk te snappen, lijkt het leven me een les te willen leren. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Alleen weet ik niet of het nog iets met dit leven te maken heeft. Wat hebben jij en ik ooit meegemaakt dat een overdosis negatieve energieën aan mij lijken te trekken als ik naast je zit. Het lijkt iets uit een ander leven. Een les die ik vandaag onmogelijk zal begrijpen…
Maar hey, misschien ben ik gewoon té emotioneel…
—————————
Eind december ligt de tweede druk van mijn boek Simpelweg Gelukkig Zijn! in de winkel. We geven deze week twee Gratis exemplaren weg! Laat even weten waarom jij hem wilt hebben in het reactieveld onderaan.
Deze week een nieuwe 5Minute Shortstory met de 3 woorden van Cid!
Jezelf graag zien…
Soms krijg je woorden die niet direct voor de hand liggen…
———————-
“Zie me graag!” scheeuwt ze me in alle staten toe. Ik bekijk haar achterdochtig, met een mengeling van afschuw, pijn en het laatste beetje verdriet.
“Hoe moet ik dat doen?Haar graag zien.” Ik kan me niet herinneren dat iemand me dat ooit gevraagd heeft. Bij mij gebeurt dat automatisch. Ik zie je graag of ik zie je niet graag.
Maar nu ze mij smeekt om liefde weet ik het niet meer. “Jezelf graag zien”, werp ik haar een vragende blik toe, “doe jij dat wel?”
Ze stort neer. Voor me niet meer dan een hoopje ellende. Ik voel me niet geroepen om haar op te rapen. Vandaag niet. Ik heb er de kracht niet voor. Ik schuif een stoel dichterbij en laat me uitgeput en leeg vallen. De leegte trekt aan me maar ik laat het niet toe.
Ze weet niet wat ze van me vraagt. Het laatste stukje energie voel ik als een rivier uit me stromen. In gedachten stromen van helrood en zachtgroen die uitmonden in een fris blauw stroompje.
Als een rivier. De titel van het boek van Paulo Coelho dwarrelt voorbij en beneemt me de adem. Net zoals zij me zo vaak de adem ontnam. Tot ik niet anders kon dan ontsnappen omdat ik voelde dat ik niets meer te verliezen had.
Ze is alles verloren. Als ik naar haar kijk zie ik dat ze de weg kwijt is en niet weet welke richting ze moet opgaan.
Haar woorden komen als een boemerang op me af. Haar graag zien? Hoe moet ik dat doen als er niets meer van ons over is. Als alles een illusie was?
Ze weet niet wat ze van me vraagt. Ik heb er simpelweg de energie niet meer voor. Mijn leven ging door. Zonder haar. Net als de rivier die bleef stromen. Ja, als een rivier…
———————–
Stuur jouw drie woorden en ik schrijf jouw 5 Minute Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.
Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal? Deel het met al je:
Twee weken geleden kon je het laatste deel lezen van het verhaal Mallorca.
Voor wie dat gemist heeft… Je kan alle delen achter mekaar lezen via volgende link: KLIK HIER.
Wil je liever een echt tastbaar boek in handen houden? Dat kan! Simpelweg Gelukkig Zijn ligt vanaf 22 oktober in de winkel. Het kortverhaal Sam vanaf 15 december! Wordt vervolgd…
——————–
Deze week… Een nieuwe 5Minute Shortstory met de 3 woorden van An Geuens! Loslaten – Afscheid – Liefde
——————–
Loslaten. Ze kan het niet. Ze heeft het nooit geleerd. Stiekem vraagt ze zich af of het wel iets is dat je kan leren. Afscheid nemen. En of het ooit haar tweede natuur zal worden. Zoals koken, de afwas doen of een goed verhaal kunnen vertellen.
Afscheid nemen. Want dat is wat je doet als je loslaat. Als je loslaat moet je afscheid nemen. Het is niet iets wat je voor je plezier doet. Altijd heeft het te maken met liefde. Liefde voor iets of iemand. Liefde die in je lijf zit. Je hart verwarmt. Een ziel beroert. Verwarmt. Doet ontdooien.
Ze vraagt zich af hoe ze dat voor mekaar moet krijgen. Afscheid nemen van de liefde. Ze loslaten. Ze zachtjes vrij laten zijn. Haar weg laten gaan. Hoe neem je afscheid van iets dat je dichtbij wilt houden? Ze zoekt hopeloos naar een antwoord, een handleiding, een manier, een systeem. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. En als ze beseft dat het zinloos is om een antwoord te vinden op deze hartverscheurende vraag bedekken tranen haar gekwelde gezicht.
Er is geen makkelijke weg. Het valt niet in een hokje te stoppen. Dit kan ze niet overdenken. Want loslaten doe je niet met je verstand. Afscheid nemen doe je met hart en ziel. Als je iets of iemand loslaat lijk je een deel van jezelf te moeten laten gaan. Want waar je van houdt, zit in jou. Het is een deel van jou. En dan vragen ze jou om los te laten, afscheid te nemen, ruimte te geven?
En in ruil krijg je er tranen, pijn en leegte voor in de plaats. En dat lijkt op het eerste gezicht zo´n barslechte deal dat je gewoon wilt vasthouden aan wat je hebt. Dat je het nog even voor je uitschuift. Het nog even niet wilt voelen. Nog even wilt weglopen. De liefde nog even bij je wilt houden.
Alleen voel en hoor je de klok tikken. Het maakt je onrustig maar je wilt het niet horen. Je wilt het niet voelen. Maar het is er wel. Het beloert je als je niets om handen hebt. Het besluipt je als je alleen bent. Als de stilte je insluit slaat je hart een tel over. Je schrikt ´s nachts wakker omdat je in ademnood zit. Als je de nacht instapt valt de donkere leegte als een blok op je.
Loslaten. Ze probeert het wel. Afscheid nemen. Als het moet. Er echt geen andere keuze is. Maar de liefde loslaten? Ze nooit meer voelen? Nooit!
Heb jij 3 woorden voor mij? Dan schrijf ik jouw 5 Minute Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.
Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal? Deel het met al je:
Het is nog eens tijd voor een 5 Minute Shortstory…
Ik kreeg de vraag van Bertie Smit of het mogelijk was om een kortverhaal te schrijven met haar 3 woorden. Het was een serieuze uitdaging. Schrijf maar eens een verhaal met drie nietsbetekenende woorden.
Wat ze waren? ‘Deze drie woorden’… Inderdaad: deze, drie en woorden… 🙂
Ik hoor graag wat je ervan vindt in het reactieveld onderaan.
——————-
Deze drie woorden zeggen helemaal niets. Maar als ik drie woorden zou moeten geven om te vertellen wat ik bedoel. Dan zeg ik dat ik van je hou. Dan schrijf ik I Love You op muren, wolkenkrabbers en parachutes. Dan krabbel ik het op ramen en deuren. Dan fluister ik ze in het holst van de nacht. Ik zing het in godverlaten straten en in rumoerige New Yorkse buitenwijken, wanneer niemand me kan horen. Ik dans het mijn lijf uit, om half vijf ‘s morgens in berookte discotheken.
Nee, ik zou niet met drie willen zijn. Het met drie zijn heb ik afgezworen. Alleen jij en ik zijn voldoende. Ik zou, al is het maar voor even, even helemaal niemand anders nodig hebben.
Maar deze dame geeft het op. Ze besluit om door te gaan. Een andere richting in te slaan. Ze besluit om te gaan reizen. Nieuwe oorden op te zoeken. Deze dame ziet de dingen anders vanaf vandaag. Ze heeft jou niet meer nodig. Ze kan verder op haar manier.
Soms blijkt iemand helemaal niet te zijn zoals jij verwachtte. Niets wereldschokkends aan. Maar het doet je wel beseffen dat willen veranderen niet echt de moeite is. Niet voor jezelf en zeker niet voor een ander. Dat sommige mensen soms gewoon compleet anders zijn. En dat doet pijn. Soms doet dat pijn. Omdat je denkt aan de tijd die je hebt verloren. En de leugens die je hebt verteld. De harten die je hebt gebroken. De deuren die je hebt gesloten. De muren die je hebt opgetrokken en die je hebben ingesloten.
Deze drie woorden openen nieuwe perspectieven. Ze maken dat ik door kan gaan. Eindelijk een nieuwe weg durf in te slaan. Ze maken dat de zon schijnt als ik ‘s morgens de rolluiken open trek.
Ik heb je nog wel nodig maar niet meer even hard als gisteren. Vandaag is anders. Je voelt het aan de lucht, de energie die om me heen hangt. De vogels die een ander lied zingen. Een kledingstijl die plots verandert.
Een nieuwe wind waait mijn leven in. Je merkt het aan alles.
Het is zomer. Je voelt het. Het is echt zomer…
——————-
Als je het blog van twee weken geleden gelezen hebt dan herinner jij je nog wel de vijf verhalen uit mijn nieuwe boek Simpelweg Gelukkig Zijn. (klik hier) Ik ben benieuwd of jij intussen jouw bucket list gemaakt hebt? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan. Wat is jouw TOP 3 van dingen die jij in 2014 zeker wil doen?
————————————–
Meer lezen van Simpelweg Gelukkig Zijn? Schrijf je dan nu in!
De momenten die ik het meeste haat? De momenten dat ik afscheid moet nemen. Dat ik je zie weglopen naar je auto. Me stil moet omdraaien omdat ik geen andere keuze heb. Het zijn de momenten dat ik je moet laten gaan. Dat ik besef dat je niet van mij bent. Alsof iemand ooit van iemand kan zijn?! Het zijn de momenten dat er een deel van mezelf verdwijnt. Dat ik een deel van mezelf moet laten gaan. Dat zijn de momenten die ik intens haat.
De momenten waar ik het meeste van hou? De momenten dat je naast me zit. Honderduit vertelt over vroeger. Het zijn de momenten dat ik je in de ogen kijk en alles gewoon goed is. Ik nergens anders wil zijn dan hier. Naast jou. Het zijn de meest magische momenten. Alsof alles werkelijk op zijn plaats valt. Dat dit moment hét moment is en niets anders er nog toe doet.
De momenten die ik het meeste haat doen me pijn. Omdat ik je je zie wegrijden en ik niet weet of ik je morgen nog terug zal zien. Want ik weet niet wat het leven in petto heeft voor jou. Voor mij. Voor ons. Het zijn momenten dat mijn hart uit mijn lijf wordt gerukt. Gedachten me overvallen van; te snel rijden en jou verliezen. En niet weten wat ik dan met mijn leven aan zou moeten. Als jij er morgen niet meer bent. Niet meer komt opdagen. Het zijn de momenten dat ik mijn wereld in mekaar zie storten. Momenten dat niets nog belangrijk is.
Ik hou me vast aan de momenten waar ik het meeste van hou. De momenten dat ik alleen maar kan luisteren naar wat jij te vertellen hebt. Het zijn de momenten dat ik lijk te verdrinken in jouw ogen. Momenten die me doen beseffen dat ik intens leef. Dat wat ik voel de perfectie benadert. Het zijn de momenten dat ik me bewust ben van het fortuin. Van leven. Van liefhebben. Van intens houden van. Het is hét moment dat ik besef dat ik gek ben op jou. Dat mijn hart lijkt te exploderen. Ik het niet eens zou merken als de wereld zou vergaan. Ik heb alleen maar aandacht voor jou. Vergeet al de rest om me heen.
Wat hoop ik maar dat ik voor jou mag gaan… en dat die meest hatelijke momenten van jou verliezen alleen in mijn hoofd zullen bestaan.
——————–
Wat vind jij van dit verhaal? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.Heb jij 3 woorden dan schrijf ik graag jouw verhaal!
Soms zit je op een zondagmiddag te brunchen en ontstaan (onder invloed van enkele glazen cava) plots de wildste verhalen en ideeën. Als schrijver kan je dan niet anders dan er een verhaal over schrijven.
Hier het verhaal van “Club Deluxe”.
Tot slot nog dit…
“Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personen berust op louter toeval!! De schrijver kan bovendien niet verantwoordelijk worden gesteld voor bedrijfsplannen die naar aanleiding van dit verhaal toch nog zouden worden opgesteld.” 🙂
Enjoy & Laat je verleiden…
Als ondernemer moet je met een oplossing komen voor de behoefte van jouw klant. En als je geen duidelijk doel voor ogen hebt kan je er beter niet aan beginnen. Zoveel was duidelijk. Je zag direct dat ze haar boek “Topverkoper in 20 weken” tot in detail hadden gelezen en dat ze elk woord in zich hadden opgenomen.
Als twee rasechte zakenvrouwen zaten ze geconcentreerd over hun bedrijfsplan gebogen. Met een lach op haar gezicht sloeg ze de twee verleidsters vanop een afstand gade. Ze waren niet meer van de jongste maar ze kenden het klappen van de zweep. Ze hadden hun charmes nog niet verloren. In tegendeel zelfs. Sommige vrouwen worden aantrekkelijker als ze ouder worden. Deze twee liepen voorop en lieten elk jong veulen mijlenver achter zich.
Ze hadden een plan. Ze wisten waar ze mee bezig waren en hun idee was verre van alledaags. Hun doelgroep was uitzonderlijk. Vrouwen tussen de veertig en vijftig die vaak alleen thuis zitten en zich geen raad weten met hun vrije tijd. Vrouwen die op zoek zijn naar spanning, naar uitbreken uit de alledaagse sleur. Vrouwen die willen voelen dat ze leven, tot in de toppen van hun tenen. Die ernaar snakken om het bloed door hun aderen te voelen stromen. Die op zoek zijn naar passie, verandering en lang vervlogen dromen. Hetero vrouwen die het wel eens willen proberen. Die zich afvragen hoe het zou zijn met een andere vrouw.
De twee verleidsters wilden zich onderscheiden en hadden helemaal niet de bedoeling het zoveelste escortebureau in rij op te richten. Ze doelden op exclusiviteit, klasse en discretie en wilden een unieke ervaring aanbieden.
Ze wisten waar ze mee bezig waren. Ze hadden zelf jaren in het milieu gezeten en hadden gezien waar het fout liep. Ze hadden prostituees ontmoet die het geld langs ramen en deuren buiten smeten. Die naar de duurste clubs gingen, met de mooiste auto’s rond reden en elke drug uitgeprobeerd hadden. Ze hadden altijd geweten hoe het wel werkte. Ze kenden het geheim om het tot een succes te maken. En nu was hun dag gekomen om het anders te doen.
Nu stonden ze aan de andere kant van de lijn. Ze hadden een duidelijke keuze gemaakt om alleen nog maar met klasse vrouwen te werken die wisten waar ze mee bezig waren. Ze kenden de mooiste vrouwen die maar wat graag met hen in zee wilden gaan. Die het als hun persoonlijke droom zagen om voor hen te werken.
Het was nog maar een kwestie van uren voor de eerste sollicitanten zich zouden aanbieden.
Ik liet de twee verleidsters in het ongewisse. Vanuit de zacht verlichte deuropening sloop ik hen tegemoet. Ze hadden er geen idee van dat ik de scepter zwaaide en dat ook zij popjes waren in het verleidelijke spel van intriges, spanning, beheersing en overheersd worden.
Toen ik op nog geen tien centimeter van hen verwijderd was keken ze verbaasd op. Het spel was begonnen. Club Deluxe was een feit en de twee blikvangers stonden als aan de grond genageld toen ze beseften dat ze geen kant meer op konden.
———————–
Wat vind jij van dit verhaal? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.
Een nieuw kortverhaal met de drie woorden (Suède – Aardpeer – Oppervlakkig) van Nath(an) G.
Enjoy! 🙂
———————
“Aardpeer of Helianthus Tuberosus werkt bij etterende wonden en zweren. Bovendien zijn aardperen lekker gestoomd, gekookt of gepureerd. Hun smaak lijkt op die van artisjokken.”
Het zal allemaal wel! Ze slaat haar ‘Van Dale’ woordenboek met een klap dicht en vraagt zich af wie dat woord ooit verzonnen heeft.
Appelen of peren. Wat is het verschil eigenlijk? Dat is hetzelfde als vragen wat het verschil is tussen mooi en lelijk. Er is een wereld van verschil! Dat weet iedereen. En je moet wel heel oppervlakkig zijn om het verschil niet te zien.
Als ik jou nu vraag of je mijn Suède handtas mooi vindt? Dan is dat vrij subjectief, toch? Of je vindt hem mooi of je vindt hem lelijk. Nog een ander vraagt zich misschien af wat Suède is. Als ik je dan vertel dat dat soepel leer is dat heel zacht aanvoelt, dan schieten er misschien hartverscheurende beelden van walvissen of dolfijnen die koelbloedig worden afgemaakt, door je hoofd.
Hoogstwaarschijnlijk klasseer je mij (en mijn handtas) in het vakje van ‘dierenbeul’,’dat koop je toch niet’ en ‘lelijk’.
Maar als je een verwoed verzamelaar van handtassen bent, zal mijn Suède aanwinst, die ik gisteren trouwens nog voor een prikje online besteld heb, ongetwijfeld in de smaak vallen.
Dus om de discussie over mooi en lelijk of het verschil tussen een aardappel en aardpeer de wereld uit te helpen kunnen we maar beter over een ander onderwerp beginnen.
“Wat is jouw talent bijvoorbeeld?”
Of zullen we maar afronden?! 🙂
———————–
Wat is jouw talent? Of geloof jij niet in ‘talenten’?
Dit is het kortverhaal met de drie woorden van Jorane Janssens: hoogbegaafdheid – begrip – alleen.
Let it bring a smile on your face…
—————————–
“Hoogbegaafdheid wordt soms verward met arrogantie,” lees ik in de krant. En net dat begrijp ik nu niet. Maar misschien ben ik dan ook niet hoogbegaafd anders had ik het waarschijnlijk wel gesnapt.
Ik lees het artikel nog een tweede keer en dan valt het kwartje. Hoogbegaafde mensen voelen zich soms alleen. Ze leven in een andere wereld en denken veel sneller dan de gemiddelde mens. Ik denk bij mezelf dat ik misschien toch tot het selecte clubje behoor want mijn gedachten staan nooit stil.
Ik weet nog dat ik mijn vriendin vaak vroeg waar ze aan dacht. En dan kwam steevast hetzelfde antwoord: “Nergens aan!” Ik snapte er niks van. Als ik voor me uit zit te staren denk ik altijd wel ergens aan. Een hoofd dat werkelijk stil is ken ik niet. Nog nooit van gehoord. Al dertig jaar maalt die mallemolen hierboven gewoon door. Zonder ophouden. Als ik iets doe, heb ik het altijd al wel eens meegemaakt. Een film wordt dan afgespeeld en het is net of ik in een andere dimensie zit. En daar heb ik echt geen drugs voor nodig…
Maar of dat nu hoogbegaafdheid is? Ik denk het niet. En of dat nu arrogantie is? Dat al helemaal niet! Ik hou er niet zo van om in hokjes gestopt te worden. Ik ben gewoon ik. 1m72 is het enige dat met ‘hoog’ of ‘groot’ te maken heeft. En wat groot is voor mij, is misschien klein voor jou.
Mijn gedachten nemen weer een loopje met mezelf. Ik word weer naar een andere wereld geprojecteerd. Een wereld die al verder staat dan het punt dan waar ik me op dit moment bevind. Een gesprek en flarden van gisteren spoken door mijn hoofd.
En begrip voor deze dromer? Hoeft niet. Ik kom er wel uit. Ik weet wat ik wil. Je hoeft me niet te koppelen…
———————
Wat vind jij goed aan de website/teksten en/of wat zou jij anders willen zien? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.
Wil je dit verhaal doorsturen naar je:
Facebook-vrienden
Twitter-volgers
LinkedIn connecties
en bloglezers..
Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips of nieuwe kortverhalen:
Soms blijken de moeilijkste beslissingen achteraf de beste te zijn…
Maar dat zie je niet op het moment dat je ze moet maken. Dan zit je vaak verscheurd en gevangen in twijfel, angst en verdriet.
Toen ik Beau moest wegdoen was dat zo’n moment. Maar soms kan je het niet alleen. Soms is hulp vragen de enige oplossing…
Dit verhaal lijkt wel door Beau geschreven. Dit zijn haar 3 woorden: eten – slapen & liefde (gegeven door haar ‘stiefmama’).
Een bewijs dat een verbinding altijd blijft, ook al ben je honderd kilometer van mekaar verwijdert….
——————————
Mijn naam is Beau. Mooi kind dat ik ben. Nu ja, niet echt een kind, een hond. Jullie mensenkinderen zien dat anders. Ik ben een kind van iemand. Ik heb een mama. Twee mama’s eigenlijk. Maar het maakt me geen moer uit. Want het maakt niet uit wie me liefde geeft. Ik ben dol of liefde. Ik ben dol op knuffels, slapen, water en eten. Geef me een bal en mijn wereld staat op zijn kop. Het maakt me helemaal gek.
Eigenlijk heb ik niets anders nodig. Ik snap niet waarom sommigen zich zo druk kunnen maken. Rennen van hier naar daar. Zorgen maken. Ik kan me geen zorgen maken. Ik lig gewoon rustig te wachten tot er iets gebeurt. Of helemaal niets gebeurt. Ik geniet van de rust. Van alleen zijn. Van samenzijn. Ik geniet van gezelschap. Ik neem het leven gewoon zoals het komt.
Een dag is nooit slecht. Alles wat gebeurt is zoals het moet zijn.
Ik kan me niet druk maken over een wandeling die ik niet heb gemaakt. Of een koekje dat ik niet heb gehad. Ik kan me niet druk maken over een kus die ik niet heb gekregen. Of een land dat ik niet heb gezien. Ik denk niet aan een vriendschap die verloren is gegaan of een liefde die plots verdwijnt.
Want voor mij is elke dag anders. Voor mij is elke gebeurtenis een gebeurtenis op zich.
Ik kan je wel missen. Ik kan wel aan je denken. Maar nooit met tranen in mijn ogen. Altijd met een lach op mijn gezicht. Om onze dolle stoten, om de liefde en vriendschap die we samen hebben beleefd.
Ik kan je wel missen. Maar ik kan niet stilstaan, verdrietig zijn of in een hoekje verdwijnen want ik neem je altijd met me mee. Wat we samen hebben gaat nooit verloren. Ik ben de jouwe, jij de mijne en ik open gewoon mijn hart voor al wat er om me heen gebeurt…
—————————-
Wil je dit verhaal doorsturen naar je:
Facebook-vrienden
Twitter-volgers
LinkedIn connecties
en bloglezers..
Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips of nieuwe kortverhalen:
