Are you with me…

In september is het vier jaar geleden. Al vier jaar! Het is niet dat ik geen letters meer op papier heb gezet. Het is niet dat ik geen boek meer heb geschreven. Want dat heb ik wel gedaan. Maar soms gaat een leven ineens een compleet andere richting uit. En ook dat is een keuze…

Maar als iets goed gaat dan blijf je gaan. Nog altijd een “passie voor” maar dan voor iets anders. Een mens kan veel passies “voor” hebben. Het is niet dat die ene er niet meer is. Maar je hebt maar 24 uur in een dag.

En dan wordt de sky the limit met een passie die draait. Dan gaat er een wereld voor je open en ligt je focus te veel op “dat” en “daar” terwijl je “dit” en “hier” even compleet uit het oog verliest. Ja, vier jaar…

Maar toen…deze week. Nog nooit leek de wereld zo klein. Leek alles en iedereen zo met mekaar begaan. Nog nooit heb ik zoveel woede gevoeld en verdriet en frustratie en angst. Nog nooit was het zo dichtbij. Nog nooit werd er zoveel met de vinger gewezen als deze week. Ook door mij. Want iemand moet hiervoor toch verantwoordelijk zijn?! En iemand moet dit toch kunnen veranderen?!

Ik heb je nooit gekend en toch lijkt het dat wel. Want je lijkt één van ons. Julie, je bent één van ons. Het had ik kunnen zijn. Of zij. Nu jij.

Iedereen heeft het over verkeerde plekken en verkeerde momenten. Maar ik geloof het niet. Ik wil het niet geloven. En begrijpen doe ik het nog minder.

We hebben passies. We kiezen. We gaan. We doen. We komen ergens. Kiezen niet altijd het juiste moment. Het juiste moment komt soms, ineens of later. Maar verkeerde plekken die mogen er nooit zijn. En een verkeerd moment moeten we kunnen overdoen. We moeten altijd een nieuwe kans krijgen. Want mensen die goed doen en goed zijn, die krijgen altijd een nieuwe kans. Dat is hoe het hoort te zijn…

Dus ja, ik haat het. Het gevoel om niet te kunnen gaan en staan waar je wilt. Het gevoel van angst en wantrouwen dat me bekruipt als ik de auto parkeer en in het donker naar de voordeur van het appartement loop. Een man passeer en me afvraag of hij wel goede bedoelingen heeft. Me afvraag waarom hij om half twaalf nog rondloopt. Ik wil om half twaalf kunnen rondlopen!

Het gevoel. Me beroofd voel. En besef dat we hiervoor niet kiezen. Dat jij niet gekozen hebt.

Dit is België. Ja, dit is België! Als vrij zijn hier niet kan, waar dan wel?

Vandaag lijkt de wereld zo verdomd klein…

Fantasie

Ze weet wat ik voor haar voel. Dat weet ze al lang. Ze weet dat ik naar haar verlang. Dat ik wil weten hoe haar lippen voelen als zij de mijne raakt. Hoe ze smaakt. Maar ik kom niet dichterbij. Ik laat haar maar. Haar weg zoeken. Tot zij er klaar voor is. Tot zij me thuis afzet. Ik uit wil stappen en zij me tegen houdt. Me vraagt om niet te gaan. Nog even te blijven. Zij me aankijkt. Dwars door me heen kijkt. Mijn blik vasthoudt. Ik niet begrijpend terugkijk en haar vragend een blik toewerp.

Haar hand die de mijne zacht beroert. Een zachte kus plant op de palm van mijn hand. Elke vinger intens streelt. Ze echt connectie maakt deze keer. Ik haar warmte voel. Ze dichterbij komt en mijn hart beroert. Ik zie een traan stromen. Over haar perfecte gezicht. Nog een en nog een. Tranen van herkenning. Van eindelijk toegeven wat ze voelt. Voor mij. Voor ons.

En dan kust ze me. Zonder dat ik het goed en wel besef kust ze me. Intens. Zacht. Hard. Verlangend. Alle muren breken. Een moment dat ik niet meer weet wie zij is. Wie ik ben. Een moment waarin ik mezelf totaal verlies. En wij eindelijk een zijn… Zij me eindelijk toe laat…

Uit liefde voor haar

Vandaag was de laatste keer dat ik jou heb gezien.
Het is 9 december 2014.
Niets is nog hetzelfde.
Als we dat ooit waren. Iets.
Het is een dunne lijn tussen waarheid en leugens.
Vergeven en vergeten is een helse opgave.
En jou doorgronden en begrijpen al helemaal.
Ons leven samen en apart.
Ik heb het gevoel dat we mekaar vandaag voor het laatst hebben gezien.
Je weet niets meer van mij.
Ik weet niets meer van jou.

Dit boek is uit liefde voor haar.
Dit verhaal.
Uit liefde voor jou.

Little things…

 

Het is 6 maanden geleden dat ik nog een letter op papier heb gezet… Een bizar gegeven voor een schrijver…
Ik dacht altijd dat ik geen dag zonder zou kunnen maar het kon dus wel…
Iemand vroeg me vorige week: “Waarom lezen we niks meer van jou?”

Ik zou je 101 redenen kunnen geven:

– Omdat ik het te druk had
– Omdat ik even genoeg had van schrijven
– Omdat de inspiratie op was
– Omdat ik té gelukkig was om nog een woord op papier te zetten
– Of net omdat ik té ongelukkig was om nog iets van mezelf neer te schrijven…

Want als ik iets heb geleerd dan is het wel dat schrijvers schrijven over zichzelf. Over wat hen bezig houdt. Wat ze tegenkomen. Alles. Het leven.
Waarom dan nu wel? Omdat ik opnieuw getroffen ben door de bliksem. Goed of fout?! Ik kan niet anders dan erover schrijven.

Dit is “Little Things… She did for me…”

———————-

It was not your eyes of innocence I fell in love with.
It was the pain in your soul that struck me.
Removed all solid ground around my feet.
It was the “I’m hopelessly devoted to the one – that one”  that made me see the bigger picture.
The “I want it all but no sacrifices”  that washed away all common sense of not being good for me.

Not the right one.
Not now.
Not here.
Not in this life.

It was the meaning you gave to the past.
The way you spoke with passion in your voice about the scars that made you become YOU!
It was your honesty about not ready to open your heart that made me open mine again.
For love.
For life.

You made me feel the taste of freedom.
Of being anyone I wanted to be.
It was you who opened the door to new possibilities.
And closed the door to what was not right for me.

Your scars healed mine
Your heart broke mine
Your soul touched mine
And your pain left me speechless.

———————

———————-

Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van HofstraetenMeer lezen? Lees mijn boek!

Simpelweg Gelukkig Zijn is verkrijgbaar in Standaard Boekhandel en op www.bol.com

Of bestel hem hier!

Dat het magie is…

 

Volg jij jouw gevoel?

Of bepaalt jouw verstand het doel…
En is er meer dan wat wij kunnen zien?
Do you believe in magic? Do you?

Ik hou van magie. Maar tegelijk maakt het me bang. Want ik ben bang voor wat ik niet kan zien.

De angst bekruipt me als een spirituele vriendin me vertelt dat er een geest in de badkamer rondzweeft. Of als iemand me vertelt dat we hier niet ´alleen´ zijn. Als ik ‘s
morgens wakker schrik en er iemand naast me in bed kruipt denk ik dat ik gek begin te worden. Ik ben nog half in slaap maar heb echt het gevoel dat mijn lief terug naast me kruipt. Als ik mijn hand uitsteek om haar te voelen maar niets tastbaars ontdek begin ik echt te freaken.

Dit kan niet waar zijn. Ik ben Ine. Ik ben een ingenieur. Ik bekijk het leven vanuit mijn hoofd. Ik ben een wetenschapper. Mijn hersenen zeggen dat het niet kan. Maar mijn gevoel. Ooh ja, dat fluistert me toe dat ik ongelijk heb. Dat er echt wel iets aan de hand is. Dat er meer is dan wat ik kan zien.

Stemmen in je hoofd

En dan fluistert een stemmetje in mijn hoofd – of mijn beste vriendin – dat ik gek word als ik zo´n onzin wil geloven. Dus ik stap uit mijn verhaal. Want ja, ze heeft gelijk. Ik word gek als ik die onzin blijf geloven.

Wat je niet kan zien, bestaat niet.  Punt. Andere lijn. Maar goh, dat kleine meisje in mezelf roept en schreeuwt en smeekt om te luisteren. Lieve… magie bestaat wel. Er is veel meer dan dat jij kan zien. Je bent niet alleen. En ja, er wordt altijd voor je gezorgd… Ook al denk je dat er niet voor jou gezorgd wordt.

Ik schud mijn hoofd. Ik kan het niet geloven.

Maar dan plots…uit het niets… trekt een mail mijn aandacht.  En tijdens het lezen besef ik dat ik misschien wel ongelijk heb en dat er magie in de lucht hangt.

I believe in magic. Do you?!

Hieronder lees je het verhaal van Jos. Maar hey, misschien denk je bij het lezen dat het allemaal toeval is…

Geloof maar wat goed voelt voor jou. Maar als het jouw leven mooier, plezieriger en vooral gelukkiger maakt, geloof dan maar in magie? Als het jou troost is in moeilijke momenten… waarom dan niet?!

Geloof in magie als het jou simpelweg een stukje gelukkiger maakt.

 ———–

Ine,

Waarom ik je boek Simpelweg Gelukkig Zijn wil hebben…

Eerst wil ik me graag voorstellen. Ik ben geboren op 16/08/1940. In februari 2008 is mijn vrouw na een lange strijd tegen borstkanker gestorven.

Vanaf toen ben ik simpelweg nooit meer echt gelukkig geweest en ik voel mij daar soms ondankbaar voor tegenover mijn kinderen, kleinkinderen en mijn familie die mij ontzettend geholpen hebben de zwarte dagen door te komen. Toen jij je relatie verbrak ben jij, om die moeilijke periode door te komen, beginnen schrijven. Wel, toen mijn vrouw stierf, ben ik de dag na haar overlijden begonnen met een soort dagboek. Ik heb haar elke dag, een jaar lang zonder onderbreking, een briefje geschreven in de hoop mijn verdriet wat van mij af te kunnen schrijven. Dat heb ik een jaar volgehouden maar omdat de pijn erger werd ben ik gestopt. Ik dacht dat dat kwam omdat ik elke dag met haar in contact  kwam door mijn briefje aan haar.

Maar nee, dat was dus niet de oorzaak. De oorzaak van mijn verdriet? Ik was mijn grote liefde, mijn liefste vrouw, de geweldige moeder van mijn kinderen en mijn beste maatje voor altijd kwijt. En ik zou haar altijd blijven missen.

Ja Ine, het is juist de herinnering aan onze gelukkige jaren die wij samen gehad
hebben maar ons te vroeg zijn afgenomen die de blijvende pijn veroorzaken. Misschien is het verkeerd maar door jou ben ik na 7 jaar van plan mijn belevenissen en gedachten van mijn eerste 365 dagen als weduwnaar te herlezen. Met jouw boek Simpelweg Gelukkig Zijn hoop ik dat jij mij sommige gebeurtenissen anders kan doen bekijken.

Groetjes, Jos.

———–

Hoi Jos,

Jouw verhaal heeft mij enorm geraakt.
Daarom stuur ik jou een exemplaar van mijn boek op.
Ik hoop uit het diepst van mijn hart, dat de liefde waarmee ik het boek geschreven heb, de kamer vult wanneer je het leest.
Toen ik mijn verhalen schreef gebeurde er iets magisch. Een vibe van energie en geluk overspoelde me. Ik wens oprecht dat een vleugje jou bereikt wanneer je het in handen houdt.

Lieve groet, Ine.

———–

 Hallo Ine,

Vandaag is het juist 7 jaar geleden dat we afscheid hebben genomen van mijn vrouw. Het is nog steeds één van de moeilijkste dagen van het jaar. Dat ik juist vandaag jouw mail ontvang, is een ongelooflijk toeval en maakt mijn dag echt minder somber. Hartelijk dank daarvoor. Ik begin dan ook te geloven dat er iets magisch gebeurt bij jouw schrijven…

Groetjes, Jos

———–

En wat denk jij? Bestaat er zoiets als magie? Of is het allemaal puur toeval? Ik hoor jouw reactie graag in het reactieveld onderaan.Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van Hofstraeten

Simpelweg Gelukkig Zijn is verkrijgbaar in Standaard Boekhandel, FNAC en op www.bol.com

Of bestel hem hier!



Stay

 

Vlinders in je buik. Bij die ene willen zijn. Dag en nacht. Niet willen gaan slapen. Uren en uren kunnen praten over vanalles. Of over helemaal niets. In mekaars ogen kijken en verdrinken. Twee zielen die mekaar ontmoeten. En honderd procent zeker weten dat je mekaar al veel langer kent dan nu. Dan dit moment. Met elke vezel in je lijf beseffen dat er meer is dan dit leven. Omdat je jouw soulmate lijkt gevonden te hebben. Voelen dat het klopt. Jullie! En dat het voelt alsof de klok even stil staat als jullie samen zijn. Elk uur lijkt een seconde. Voordat je het weet zijn er drie uur voorbij….

Maar ook bang zijn. Voor de storm die jou lijkt over te nemen. Jezelf afsluiten omdat het jou angst inboezemt. De liefde. De vlinders. Het overweldigende gevoel van ´voelen´ en gelukkig zijn. Omdat niet alles in jouw perfecte plaatje past. En bang zijn om dit te verliezen. Jullie! Bang zijn voor de stilte, het alleen zijn, de eenzaamheid. Het jezelf overgeven aan haar. Of aan hem. Van hier naar daar gesleurd worden. Zal ik blijven of loop ik weg? Maar niet kunnen vertrekken. En soms niet kunnen blijven. Je hoofd die het overneemt. Je hart die je vertelt wat je moet doen. En het Noorden verliezen. Helemaal jezelf verliezen. En afstand nemen. Moe zijn. Het moe zijn. Soms gewoon moe zijn. Niet kunnen kiezen. Of ineens wel kiezen.

Dat is met elke vezel in je lijf… hartstochtelijk verliefd zijn…

En vanuit het diepst van je hart willen schreeuwen… STAY!!!!

  ————————–

STAY…

I close my eyes
Lose myself
Storm is taking over
Scared to lose
Anxious to win
And we freeze

Should we stay
Or run away
Voices call
Words fly by
Minds fight
Feelings pass
But Hearts call

It´s not about winning
In the end we lose
Ourselves
Me
You
Us

But we love
We care
We stay
We run away
It´s up and down
It´s fast and slow
It´s you and me
Let´s call us ´we´
Please stay with me!

 ————————–

Mijn nieuw boek Simpelweg Gelukkig Zijn ligt nu in Standaard Boekhandel & Fnac!

Online bestellen via www.bol.com of door een mailtje te sturen met jouw adres naar info@passievoorschrijven.be!

Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van Hofstraeten

“Het boek geeft je goesting om uit of net in je luie zetel te kruipen. Om concreet werk te maken van datgene wat je al altijd hebt willen doen.”

BESTELLEN? KLIK HIER!

 

————————–

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

A secret life…

 

De liefde komt als je haar het minst verwacht. Bammm!

Dit is een nieuwe 5 Minute Shortstory met de drie woorden van Ashley Boelaers:  Onweer – brug – dood.

 

A secret life

“Dood? Nee, ze wil niet dood! Sla een brug tussen haar wereld en de onze. Jij brengt licht. En jij moet hier zijn. En ja, er is onweer op komst. Maar een donderslag bij heldere hemel… Daar heeft niemand wat aan.”

En zo begon het. BAMMM!!!

Zonder een verwittiging. Erin gesmeten zonder dat iemand het zag aankomen.

Muren werden afgebroken. Muren werden terug opgebouwd om jou en om mij. En we konden het niet tegenhouden. Dit was hoger en groter dan wij. Dit hadden we niet onder controle.

Jij en ik. Alleen. De tijd stond stil. Even. Langer. En voor we het beseften ging de wereld door. Zonder ons. Mét ons.

Maar voor ons twee, alleen even jij en ik. Our secret life. Jouw woorden lieten tranen stromen. Jij brak mijn muren. Je stapte binnen zonder een woord te zeggen. En je wist de weg naar mijn hart. Waar je bleef. Waar je nu bent.

En de wereld draait door. Maar die van ons staat stil.

Jouw lach doet alles vergeten. Het materiële verdwijnt. Alle lijstjes verdwijnen. Alles wat zou moeten zijn, verdwijnt.
Het leven krijgt zin. Mijn leven krijgt zin. Simpelweg met jou erin.

Als alles door passie wordt omhuld dan zie je niet helder. Dan gaat je verstand er met je lichaam vandoor.

En dat doe jij. Ja, dat doe jij!

Dood? Alles gaat dood. Ik verlies. Maar soms moet je verliezen om te winnen….

 

————————

Mijn nieuwe boek al gelezen?Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van Hofstraeten

“Het boek geeft je goesting om uit of net in je luie zetel te kruipen. Om concreet werk te maken van datgene wat je al altijd hebt willen doen.”

BESTELLEN? KLIK HIER!

 

————————–

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

Een beetje Simpelweg gelukkig zijn…

 

Happy or not happy?

Het is bijna kerst…

Voor velen een geweldig leuke periode met kadootjes, gezellig samen vieren, lekker eten en noem maar op…

Maar minstens even veel mensen hebben niet veel zin om te vieren omdat ze alleen zijn, ziek zijn, financiële problemen hebben, iemand verloren hebben… En zo zijn er nog 101 redenen waarom je zou kunnen denken… Goh, dit jaar liever even niet!Interview Ine Van Hofstraeten in Gazet van Antwerpen

Deze week had ik een interview met Gazet van Antwerpen over mijn tweede boek Simpelweg gelukkig zijn! en waarom ik het geschreven had. Het deed me beseffen dat de tijd snel gaat. Want toen ik het schreef had ik net een punt gezet achter mijn relatie, werd ons huis verkocht, was ik tijdelijk en halsoverkop ingetrokken bij mijn ouders, had ik mijn ontslag gegeven en had ik ons Beau moeten wegdoen omdat ik niet voor haar kon zorgen.

Ja, mijn wereld stond op zijn kop.
´t Was een hels jaar…

 

Je bent niet alleen!

En als ik de verhalen lees en om me heen kijk besef ik dat ik niet alleen ben. Dat denk je meestal wel als je vastzit in jouw verhaal, jouw leven. Dat jij alleen maar pijn, verdriet en gemis doormaakt. Maar dat is dus niet zo…

Deze week kreeg ik een mailtje van Vannessa:

“Na een enorm moeilijk jaar met veel pijn en enorm veel verdriet ben ik iedere dag aan het proberen om terug gelukkig te worden… Dit is helaas geen gemakkelijke opdracht… Bij iedere twee stappen vooruit val ik er weer eentje terug maar ik geef niet op! Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt door het lezen van het artikel in de Handkrant! Een glimlach door een mooi verhaal is steeds meegenomen en kan er misschien voor zorgen dat er eens bij een mindere dag geen stap achteruit maar eentje extra vooruit kan gezet worden! Ik zou het alvast fijn vinden om het boek onder mijn kerstboom te kunnen vinden! Alvast fijne, warme feesten voor jullie allen!”

 

Droom jij van Simpelweg Gelukkig Zijn?

Misschien ben jij 100% gelukkig. Ik hoop het!

Maar misschien loop je net als mij of Vanessa, jezelf soms voorbij, ben je op zoek naar echte liefde, weet je niet van welk hout pijlen maken, vraag je je soms af waar je het allemaal voor doet, zit je in een relatie of een job waar je liever uitstapt of wil je gewoon een beetje simpelweg gelukkig zijn…

Daarom geven we op Passie voor Schrijven 2 gratis exemplaren weg van Simpelweg gelukkig zijn! Stuur een mailtje naar info@passievoorschrijven.be en vertel waarom jij het wilt hebben . De winnaars worden gekozen op 25 december 2014.

Lees hier het interview in Gazet van Antwerpen.

—————————

Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van Hofstraeten

Simpelweg gelukkig zijn ligt vanaf 20 januari 2015 in de winkel! Zoek je nog een kadootje voor de feestdagen?

“Het boek geeft je goesting om uit of net in je luie zetel te kruipen. Om concreet werk te maken van datgene wat je al altijd hebt willen doen.”

BESTELLEN? KLIK HIER!

—————————

Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

Een Ander Leven

 

Onlangs hoorde ik een interview met Pink waarin ze zei: “Pain is what creates my music. I´m useless when I´m happy. The world is chaotic. But all this chaos is what´s bringing us together…”

De mooiste nummers zijn de nummers die raken. Die door merg en been snijden. Die hart en ziel beroeren. De grootste artiesten zijn succesvol omdat ze de diepste ravijnen hebben gezien. Hoe ik dat weet? Omdat je het voelt als je hen ontmoet. Omdat je het hoort als je  hun teksten beluistert. En omdat je het ziet als je naar de dansers kijkt. Als je hoort, voelt en ziet dan lijk je de pijn en het verdriet van de wereld te kunnen voelen…

Maar misschien ligt het gewoon aan mij, en ben ik té emotioneel...

 —————————

Dit is een nieuwe 5 Minute Shortstory met de 3 woorden van Cees Van Den Hof (rijlessen – dorstlessen – levenslessen).

“Pain is what creates my writing. I´m useless when I´m happy. The world is chaotic. But all this chaos is what´s bringing us together…”

 —————————

Een Ander Leven…

Levenslessen? Ik heb er even genoeg van. ´t Is tijd om te gaan. Als je het mij vraagt heeft het niet veel zin om rijlessen te nemen. Want ik vraag me af of leren rijden iets kan veranderen. Of ik er beter van zal worden. Het me iets zal bijbrengen. Of het uiteindelijk niet weer zal leiden naar nóg wat minder. Zodat er helemaal niets meer over blijft.

En ik herinner me de vraag van een goede vriend. Wil je nu simpelweg rijk zijn of wil je simpelweg gelukkig zijn?

En als ik de vraag van Cees lees om een verhaal te schrijven over levenslessen, dorstlessen en rijlessen denk ik bij mezelf… Het is allemaal een beetje van hetzelfde. Een beetje. Iets. Maar niet alles.

Ik ben de lessen beu. En ja, ik heb dorst, dorst naar meer. Dorst naar iets beter dan dit. Ik dacht dat ik kon rijden. De chauffeur was van mijn leven. Maar vandaag lijkt niets minder waar.

Binnen twee dagen vertrek ik. Weg van hier. Ik vraag me af of ik ooit terugkom. En of het zin heeft. Voor wie, voor wat.

En simpelweg rijk zijn? Wie wordt daar beter van. Ik in elk geval niet, als het alleen over geld gaat. Maar simpelweg gelukkig zijn? Daar heb jij iets aan. Daar heb ik iets aan.

Het heeft vandaag niet veel zin. De regen valt er met bakken uit. En de koude snijdt door merg en been. Het is vier uur in de namiddag maar de wereld lijkt zichzelf al in slaap te wiegen. En ik? Ik ben gewoon moe. Ik ben hét gewoon moe. Voelen dat duizend en één naalden in je vel prikken als je die ene opnieuw ontmoet. De energie ineens wegstroomt, zonder dat je iets kan doen om het tegen te houden. Ik dacht dat we er nu wel klaar mee waren. Maar om de één of andere reden, een reden die ik maar niet lijk te snappen, lijkt het leven me een les te willen leren. Opnieuw en opnieuw en opnieuw.

Alleen weet ik niet of het nog iets met dit leven te maken heeft. Wat hebben jij en ik ooit meegemaakt dat een overdosis negatieve energieën aan mij lijken te trekken als ik naast je zit. Het lijkt iets uit een ander leven. Een les die ik vandaag onmogelijk zal begrijpen…

Maar hey, misschien ben ik gewoon té emotioneel…

 —————————

Eind december ligt de tweede druk van mijn boek Simpelweg Gelukkig Zijn! in de winkel. We geven deze week twee Gratis exemplaren weg! Laat even weten waarom jij hem wilt hebben in het reactieveld onderaan.

Deel het gerust met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

Fantasie

 

Nee, dit is niet één of ander pornografisch verhaal. Dit is een test en ik heb jouw hulp nodig. In december trek ik vier dagen naar de abdij van Montenau om in alle rust te beginnen schrijven aan mijn eerste roman.

Hoe ik een non-fictie boek moet schrijven is me ondertussen wel duidelijk en kortverhalen zijn ook geen probleem maar een roman is toch net iets anders. De personages opbouwen, een plot maken, interessante dialogen schrijven. Ik word uitgedaagd… Zoveel is zeker.

Om te weten te komen wat werkt en wat niet, heb ik jouw hulp nodig. Onderstaand verhaal is een kleine test en ik wil van jou weten of het een snaar raakt, wat het met je doet of het misschien net iets té is??!!

De roman gaat niet alleen over seks, of porno of… whatever. Maar wat is een liefdesverhaal zonder een vleugje… 🙂

———————————

FANTASIE…

Geconcentreerd schrijf ik aan één of ander verhaal wanneer ze me plots onderbreekt. Ze schuift mijn laptop aan de kant en trekt mijn stoel iets naar achteren voor ze op me komt zitten. Ze vraagt mijn aandacht. Ze verleidt me zonder dat ik het goed en wel besef. Met haar donkere ogen kijkt ze me doordringend aan. Ze vraagt me zonder veel woorden om alles even te vergeten. Zacht kust ze me. Ze neemt mijn hoofd in haar handen. Haar blik houdt de mijne stevig vast. Als haar gezicht dichterbij komt zie ik hoe hard ze naar me verlangt. Ze kust elk plekje op mijn gezicht. Eerst voorzichtig. Dan opdringerig en uitdagend alsof ze iets wilt bewijzen. Haar behendige vingers maken de knopjes van mijn blouse in een mum van tijd los. Ze laat het eerste kledingstuk nonchalant op de grond vallen. Ze speelt met de bandjes van mijn bh. Ik wacht. Doe niets. Ik raak haar met geen vinger aan. Ik weet dat ik haar gek maak. Dat ze op het puntje staat om HELEMAAL gek te worden en het op te geven. Hét uitdagen. Ik voel haar warmte door onze kledingstukken heen branden.

In een fractie van een seconde zie ik de blik in haar ogen veranderen. Ze is er klaar mee. Ze trekt me recht en scheurt de kleuren van mijn lijf. Ik voel hoe haar vingers me overal strelen. Als ze me ‘daar’ wil aanraken hou ik haar tegen. Nu is het mijn beurt. Ze explodeert. Als in slow motion maak ik de eerste knoop van haar jeans los. Voor haar kan het niet snel genoeg gaan. Maar ik neem mijn tijd. Nu mag zij wachten. Geduld hebben. Muren breken. Eén voor één vallen de overige kledingstukken in een hoopje naast ons op de grond. Ik neem haar in mijn armen en leidt haar mee naar boven. Als ik achter haar aan loop, op weg naar de slaapkamer, zie ik hoe elk spiertje zich opspant. Ze is botergeil. Mijn vrouw is zo ongelooflijk sexy.

Ik gooi haar op bed. Geen accessoires of blinddoeken vandaag. Ik wil haar nemen met alleen maar mezelf als materiaal. Ik wil de blik in haar ogen zien als ik haar laat klaarkomen, keer op keer. Tot ze het uitschreeuwt en me buiten zinnen vraagt om op te houden. Maar ophouden mag ze vergeten…

Ik kus elk plekje op haar lichaam. Haar gezicht, nek, alles… maar bij haar borsten blijf ik iets langer hangen. Die verdienen iets meer aandacht dan de rest van haar goddelijke lijf.

De kussen verplaatsen zich. Verder. Verder en lager, tot ik haar proef. Daar…

Ik hoef haar amper te beroeren of ze komt de eerste keer klaar. Verlangend trekt ze me naar boven. Ze kust me hartstochtelijk. De passie vult de kamer…

En? Ik hoor jouw reactie graag in het reactieveld onderaan.

Deel het gerust met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!