Tag Archives: verdriet

Hoop doet leven…

Posted on by
Reply


 

Twee weken geleden kreeg ik het volgende mailtje van Stefan. “Mijn zusje is (eindelijk) voor de tweede keer zwanger. Kun je een verhaal maken met de volgende drie woorden: verlangen, verdriet en vertrouwen?”

Dit is het verhaal…

———————-

Verlangen is nog nooit zo groot geweest. Zo moeilijk. Hartverscheurend ook. Het is nauwelijks in woorden uit te drukken. Er waren dagen dat verdriet de overmacht nam. Er waren momenten dat ik ’s morgens mijn bed niet uit kon of wou. Maar je blijft volhouden, doorgaan, hopen. Ja, hopen!

Hoop doet leven zeggen ze soms maar als je al twee jaar probeert dan kom je wel eens momenten tegen dat je het zou opgeven, al is het maar voor even. Maar je blijft vertrouwen op morgen. En dan ineens… is er het verlossende bericht dat het gelukt is!

We zitten in de wachtkamer van de afdeling gynaecologie op de eerste verdieping van het kolossale en onpersoonlijke ziekenhuis. De smetteloos witte muren kijken me hard aan. Vanuit mijn ooghoek hou ik je in de gaten. Ik voel de spanning die tussen ons in hangt. Ze vult de hele kamer.

De deur van de dokter gaat met een ruk open en een dolverliefd, enthousiast koppel komt uit het kabinet gestapt. Ze dartelen vrolijk voorbij. Met elke seconde die verstrijkt neemt de spanning toe. Ik voel het maar ik kan er niets aan doen.

Ik kan alleen maar stil naast je zitten en er zijn als je me nodig hebt. Deze strijd voeren we samen. Zacht strijk ik met een vinger langs je arm. Je kijkt me intens aan. Tussen jou en mij zijn geen woorden nodig. Ik weet wat je denkt en wat je voelt.

In een flits zie ik de wanhoop in je ogen. Je denkt dat ik het niet zie en je herpakt je vliegensvlug.

Ik buig me naar je toe en fluister zacht: “Lieverd, vertrouw me, het komt allemaal goed!”

————————-

Ik hoor graag wat jij van dit verhaal vindt? Geef jouw reactie in het reactieveld onderaan!

Heb jij drie woorden voor mij? Dan schrijf ik op 5 minuten tijd jouw Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Stuur deze tekst door naar je:

            • Facebook-vrienden
            • Twitter-volgers
            • LinkedIn connecties
            • en bloglezers…

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Losers never win! Winners never lose!
Ine

Het Noorden kwijt…

Posted on by
Reply

Er zijn van die momenten dat je helemaal het Noorden kwijt bent.
Dat de wereld op zijn kop staat.
De grond onder je voeten wordt weggemaaid.
Je ziet geen einde en je vindt geen begin.
Je snapt niet hoe het zover is kunnen komen.
Je weet niet welke richting op te gaan of welke keuze je moet maken.
Je toekomst is onzeker.
De herinneringen aan vroeger spoken door je hoofd.
Je hart breekt en er blijft niets van je heel.
Je wereld stort in mekaar.

Je vindt je woorden niet.
Je kan geen keuze maken.

Op dat moment begin ik te schrijven.
Als de stemmen in mijn hoofd me gek maken.
Me slapeloze nachten bezorgen…
Dan kan ik niet anders dan schrijven.
Dan neemt een ander het even van me over.
Op dat moment komt er heel even rust in mezelf en om me heen…

SCHRIJF als het je allemaal teveel wordt!

——————————-

Ik ben bang
Ik ben bang om een foute keuze te maken
Ik ben bang voor de eenzaamheid
Dat ik het niet alleen red zonder jou
Ik ben bang voor morgen
Ik ben bang dat ik op een dag wakker word en besef wat ik heb laten gaan
Iemand geweldig
Iemand die me op handen draagt
Er voor me is
Er altijd voor me was
Ik ben bang dat ik de liefde laat gaan
Ik ben bang dat ik jou laat gaan voor iemand anders
Iemand die er niet is
Me niet op handen draagt
Er niet voor me is
Me afwijst
Ik ben bang om een foute keuze te maken

Ik voel me schuldig
Ik voel me schuldig omdat ik niet hard genoeg heb gevochten
Voor jou
Voor ons
Voor onze toekomst samen
Ik voel me schuldig omdat ik jou kwets
Jouw hart breek
Mezelf kwets
Mijn hart breek
Ik voel me schuldig tot in de toppen van mijn tenen
Omdat ik jou verdriet doe
Omdat ik onze toekomst vergooi
Voor een reden die ik soms gewoon niet begrijp
Ik voel me schuldig omdat ik geen keuze kan maken
Geen keuze wil maken
Ik voel me schuldig omdat het mijn fout is
Omdat ik niet even veel van jou hou als jij van mij
Ik voel me schuldig omdat ik jouw nummer één ben
Maar jij niet de mijne
Ik voel me schuldig omdat ik niet hard genoeg heb gevochten

Ik ben kwaad
Ik ben kwaad op mezelf
Ik ben kwaad op jou
Ik ben kwaad omdat ik jou aan het lijntje hou
En geen beslissing durf te nemen
Ik ben kwaad op een ander
Omdat mijn liefde onbeantwoord blijft
Ik ben kwaad omdat ik jouw talenten zie en die van mezelf niet
Omdat ik jouw geluk belangrijker vindt dan het mijne
Ik ben kwaad omdat onze liefde niet bleef duren
Ik ben kwaad omdat ik bang ben
Ik ben kwaad omdat ik me schuldig voel
Mezelf continu verwijten maak
Ik ben kwaad omdat het leven niet perfect is
Omdat ik niet perfect ben
Omdat ik niet krijg wat ik wil
Omdat ik niet kan geven wat jij wil
Ik ben kwaad op mezelf

Ik ben verdrietig
Ik ben verdrietig om wat ik achter laat
Ik ben verdrietig omdat onze wegen scheiden
Ik ben verdrietig om jouw verdriet
Om mijn verdriet
Om onze herinneringen
Ik ben verdrietig omdat ik los moet laten
Jou
En mij
Ons
Ik ben verdrietig omdat ik mezelf ben kwijt geraakt
Op weg van hier naar daar
Ik ben verdrietig omdat we na zoveel jaar nergens staan
Omdat ik stil lijk te staan
Om een toekomst die in duigen valt
Om de pijn die ik voel
Om de pijn die jij voelt
Ik ben verdrietig omdat ik de oorzaak ben van jouw pijn
Ik ben verdrietig om wat ik achter laat

Ik vind mijn woorden niet
Ik ben sprakeloos
Ik kan niet hardop vertellen wat ik voel
Wat ik wil
Ik weet het niet
Mijn verstand zegt duizend dingen
Mijn hart zwijgt in alle talen
Ik kan het niet horen
Ik kan het niet voelen
Ik ben verdoofd
Ik heb alles gegeven
Ik heb alles gezegd
Ik heb niets gegeven
Ik heb niets gezegd
Bij jou ben ik mezelf kwijt
Bij jou ben ik onzeker
Bij jou raak ik de draad kwijt
En verlies ik mijn verstand
Bij jou verlies ik mijn woorden
Ik zoek in jou wat ik mezelf niet kan geven
Ik zoek naar waardering
Ik zoek naar bevestiging
Ik zoek bij jou wat ik mezelf niet kan geven
Ik ben mijn eigenwaarde kwijt
Ik ben mijn vertrouwen kwijt
Ik ben mezelf kwijt
Ik ben helemaal het noorden kwijt
Ik vind mijn woorden niet

————————————

I wish tomorrow will be a better day…

 

Stuur deze tekst door naar je:

          • Facebook-vrienden
          • Twitter-volgers
          • LinkedIn connecties
          • en bloglezers…

 

Passie voor Schrijven automatisch in je mailbox?

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Adem, ook als je wereld instort!
Ine

Voor wat je verloren hebt…

Posted on by
3

Rond deze tijd van het jaar word ik soms overspoeld door angst. Dan ben ik bang om te verliezen wat mij het dierbaarste is, mijn familie, de vrienden dichtbij en ver weg. Veel meer dan materiële bezittingen zijn het de mensen van wie ik hou die ik voor geen goud zou willen missen. Alles wat ik nastreef lijkt niets meer waard als ik hen zou verliezen. Dan doe ik een schietgebedje en hoop ik dat ik ze nog heel lang bij me mag houden…

2012 was een geweldig jaar voor mij en ik wenste dat het voor iedereen zo mocht zijn…
Ik loop stil als de mensen die me dierbaar zijn vertellen dat 2012 een klote jaar was.
Ik vind geen woorden als vrienden, familie en collega’s.. de mensen om wie ik geef.. achterblijven met leegte en verdriet, dierbaren moeten afgeven, overvallen worden door ziekte, verlies en pijn of op het randje van een afgrond staan.

Ik loop stil.
Ik weet niet wat te zeggen.
Ik lijk mijn stem verloren.

Dit is voor jullie….

———————————————————————-

Op zo’n moment doen de overwinningen er niet toe.
Dan denk je niet aan de matchen die je gewonnen hebt.
Of de aces die je geslagen hebt.
Op zo’n moment doet geld er niet toe.
Dan denk je niet aan rijk of arm zijn.
Of werken om bestellingen af te ronden of je toekomst veilig te stellen.
Op zo’n moment denk je niet aan feesten en gezellig samenzijn.
Dan denk je niet aan kadootjes krijgen.
Of koken, lekker eten, lachen en dansen.

Op momenten als deze denk je aan wat je verloren hebt.
Je voelt de leegte en het verdriet.
En wenste dat je de tijd kon terug draaien.
Je kan niet geloven dat tijd de pijn zal wegnemen.

Ik kan het jou wel vertellen.
Zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt.
En dat tijd wonden heelt.
Maar je hebt er niets aan.

Op momenten als deze wil je mensen van wie je houdt heel graag helpen.
Maar de omstandigheden sluiten de weg af.
Op momenten als deze kan ik alleen maar liefhebben.
Zonder te hopen dat er iets veranderen zal.
Op momenten waarop de eenzaamheid en de leegte alles lijkt te verpletteren.
Kan ik maar één ding doen.
Liefde geven en hopen dat jij het kan ontvangen.
Ik zal het nooit opgeven.
Jij mag het nooit opgeven!

Op momenten waarop het verdriet alles lijkt te verpletteren.
Kan je maar één ding doen.
Jezelf blijven openstellen voor de liefde om je heen.

Laat nooit los wat je dierbaar is!
Geniet van deze dagen want ze kunnen er anders uitzien.

Laat je horen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Deel dit gerust met kennissen en vrienden op Facebook, Twitter of Linkedin… als jij iemand een hart onder de riem wil steken.

Liefs,
Ine

@IneVHofstraeten volgen

 

Brief aan… mensen die weggaan uit je leven.

Posted on by
3

Ik snap niet waarom ik voel wat ik voel. Ik heb je maar zes maanden gekend maar het lijkt zoveel langer. Je zei dat je altijd je verstand had gevolgd en dat je er geen duidelijke reden voor kon geven. Je moest gewoon gaan. Iets anders gaan doen. Het maakt me niet meer uit wat er vorige week gezegd zou zijn. En of het nu een mes in mijn rug was of niet. Het doet er niet meer toe. Wat reëel is en er toe doet is wat er nu op dit moment gebeurt. We vergeten vorige week en gisteren. Het is vandaag dat telt. En vandaag laat jij een leegte achter… bij mij.

Ik trok de deur vanmorgen dicht en daar was het verdriet. De tranen stroomden over mijn wangen en ik kon niet uitleggen waarom. Ik had er geen verklaring voor. Misschien zijn het jouw woorden. Jouw gevoel deed jou deze beslissing nemen. Onwillekeurig werd ik geconfronteerd met iedereen die de laatste jaren vertrokken is. Sommigen lieten weten waarom en anderen gingen er ineens vandoor. Zonder een reden, zonder een duidelijk antwoord. Ze lieten me achter met onbeantwoorde vragen. En dan ga je verder en neem je jezelf voor om het los te laten. Maar op momenten als vandaag ketst het als een boomerang in mijn gezicht. Oud zeer en onverteerd verdriet komen naar boven. Het overmant me. Het doet me vragen stellen over ‘je verstand volgen’ of ‘luisteren naar dat gevoel’.

Als iemand gaat wordt er een leegte achtergelaten. We willen het opvullen met iets anders. We zoeken andere mensen en andere dingen om zo snel mogelijk verlost te zijn van die pijn. Vandaag besef ik dat die leegtes simpelweg niet opgevuld kunnen worden. En het doet er niet toe, of jij nu goed was in wat je deed, of er nu dingen gezegd zijn die mij pijn hebben gedaan en of het de verkeerde beslissing was.

Het doet er allemaal niet meer toe. We gaan elk een andere weg op. Ik hoop dat het je goed gaat. Ik hoop dat je hart je brengt naar daar waar jij moet zijn. Ik wil je bedanken voor de tijd dat we samen mochten lopen. Je hebt me geraakt en je hebt me rijker gemaakt. Door jouw vertrek laat jij een leegte achter en vandaag heb ik beseft dat die door niemand anders opgevuld kan worden. Ik zal je missen!

 

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Kan jij me inspiratie geven… aan wie zou jij een brief willen schrijven? 

Groetjes,
Ine

Kevin en Mama: 2 shortstories

Posted on by
8

Brief aan Kevin

Het is al vierentwintig jaar geleden. Vierentwintig! Maar voor mij lijkt het nog alsof het gisteren was. Tijd heelt alle wonden zeggen ze vaak maar een moedershart is niet te helen, Kevin. Ik wil je even laten weten dat ik zo blij ben met die acht jaar samen. Vreemd toch, dat geluk en verdriet zo dicht bij mekaar liggen. Ik voel me vaak leeg en verdrietig om wat ik missen moet maar aan de andere kant is er het geluk en het voorrecht dat ik jou mocht kennen.

Ik weet niet of je me kan horen daar, ergens of nergens maar ik hoop het wel. Ik voel het wel. In mijn dromen komen we mekaar telkens weer tegen. Het lijkt wel of je bij me bent bij elke stap die ik zet. Maar soms denk ik dat dat niet kan. Er met anderen over praten is soms zo moeilijk, weet je wel. De wereld draait door en mensen vergeten wat er gebeurd is maar ik niet. Bij mij lijkt het vaak alsof het gisteren was. Maatje, ik wil even dat je weet dat ik nog elke dag aan je denk. Ik wil je laten weten dat je mij een drive geeft om door te gaan, ook al is het soms moeilijk.  Als er een tijdscapsule zou bestaan zou ik me terug projecteren, de tijd in. Dan waren we nog even fysiek samen. Geweldig zou dat zijn. ‘k Mis je, ventje.

 

Brief aan mama

Hey mams! Dat is weer lang geleden hé. Nou ja, voor jou misschien. Niet voor mij hoor. Want je moet eens wat meer geloven. Ik ben er inderdaad bij elke stap die jij zet. En als je denkt dat je niet helemaal spoort – don’t worry – je ziet geen geesten. Ik ben het maar.

Ik wil je trouwens even laten weten dat je dat geweldig doet. Ik vind het zalig, de wind door mijn haar. Ik hoor je al denken, huh, de wind door je haar? Ja, wat had je nu gedacht. Wie denk je dat ervoor gezorgd heeft dat jij ging fietsen? Ik natuurlijk! Je ziet me niet maar ik ben er wel en ik heb het beste plekje. Ik moet niks doen en alleen maar genieten. Je weet het nog altijd niet hé? Ik zit op je stuur, gekkerd. Ik zie alles, elk plekje dat we bezoeken, ik ben erbij. ’t Is zalig, de wind door mijn haar. Snap je het nu? Doe maar zo voort. En dat geluk en verdriet van jou, dat begrijp ik wel. Maar positief denken hé. Wat je niet ziet, is er wel.

Allé hop, niet getreurd, doorgaan. Ik kijk al uit naar onze volgende rit samen. ’t Wordt weer een leuke hé maar kleed je maar wat warmer aan want bij jullie daar, aardse zielen, wordt het weer winter. Daar hebben wij hier geen last van. Hou van je, mams!

Kevin – Geluk- Verdriet

Posted on by
Reply

Geluk zit soms in een klein hoekje. Kevin slaat zijn handen voor zijn gezicht en wil wel door de grond zakken. Dit kan toch niet waar zijn. Het is de zoveelste keer dat die rotauto niet start. Hij is al een half uur te laat vertrokken en nu komt hij sowieso te laat. Wat zal de baas weer gelukkig zijn. Hij hoort het al in Keulen donderen. Hij had beter iets vroeger opgestaan. Dan zou dit weer niet gebeurd zijn. De Wet van Murphy staat weer aan zijn kant. Niet dus. Alles wat mis kan gaan gaat mis. Dan maar weer bij de buren aanbellen en hopen dat hij de startkabels nog een keer mag gebruiken.

Sabrina opent de deur. Zou de dag dan toch nog goed worden? Het is zijn jeugdliefde, de typische ‘girl next door’ maar het is zijn vlam al van kindsaf aan. Nooit verwacht dat ze nog thuis zou zijn. Misschien moet hij die oude rammelkar toch nog bedanken. Een glimlach verspreid zich over zijn gezicht. Het lijkt wel of hij zweeft. Dit is echte liefde. Dit is de vrouw van zijn dromen. Goh, voor die vrouw zou hij zijn leven geven. Laat me dan maar heel mijn leven te voet gaan, denkt hij bij zichzelf. Met zo’n vrouw aan zijn zij ging hij zelfs niet meer werken. Als hij terug bij positieven komt ziet hij eindelijk de tranen die over haar wangen stromen. Duizend en één gedachten schieten door zijn hoofd maar eentje blijft hoopvol hangen. Als er een God bestaat, please, laat het dan tranen zijn van vreugde om mij te zien…