Brief aan mijn grote broer…

 

Nog even en 2014 zit er weer op…
Vorig jaar ben ik met de rubriek ´Brieven aan…´ gestart met als doel mensen te inspireren om te zeggen wat ze zeggen willen. En als je het niet kan zeggen, het vooral gewoon neer te schrijven! Al is het met horten en stoten.Wat je soms niet gezegd krijgt, gaat soms zoveel vlotter met pen en papier.

Enkele weken geleden kreeg ik de brief van Lise. Dit zijn haar woorden. Dit is haar brief.

——————

Dit is een brief aan mijn grote broer…

Hallo grote broer,

Heel lang al wil ik je zeggen wat ik nu ga schrijven. Aan een persoonlijk gesprek ben ik nog niet toe, vandaar deze brief. Schrijven is voor mij makkelijker. Ik kies liever nog even voor de makkelijke weg.

Vroeger toen we klein waren had ik al het gevoel dat we elkaar niet begrepen. We hebben vroeger altijd al een ingewikkelde broer-zus relatie gehad. Ik begrijp niet hoe twee kinderen uit hetzelfde gezin zo anders kunnen zijn.

Ik zal nooit vergeten hoe jij met je drugsgebruik onze ouders en mij tot wanhoop dreef. Iedereen, inclusief jijzelf was de grip op je leven kwijt. Je deed alles wat God verboden had. Het leek of jij je gevoel uit kon schakelen. Het leek of je nooit begreep hoeveel verdriet je veroorzaakte met je leugens. De drugs vernietigde je gezond verstand en je lichaam. Ik heb geprobeerd je te begrijpen. Je zult je redenen hebben gehad om dit pad te bewandelen. Het spijt me dat ik niet met je mee wandelde. Het spijt me dat ik af moest haken. Ik kon het verdriet en de schaamte niet meer aan. Het verdriet van jou niet meer zien is minder erg dan zien dat je steeds verder afgleed. Steeds verder bij mij vandaan. Ik kon het niet meer aanzien hoe jij jezelf vernietigde, hoe je onze familie bestal en bedroog. Er zijn dagen dat ik niets liever zou willen dan je vasthouden en dan zou ik willen dat je me zegt; “Alles komt goed.”

Ik weet van mijn moeder dat jij het leven momenteel weer aardig onder controle hebt. Je nam definitief afscheid van de drank en de drugs. Ik ben blij voor je. Ik ben blij dat je als vijftiger in bent gaan zien dat je jezelf aan het vernietigen was. Maar ik ben nog niet zover broertje. Ik weet niet of ik ooit de moed zal hebben om weer te voelen dat je mijn grote broer bent. Mijn gevoelens kunnen de afstand die gecreëerd is nog niet overbruggen. Dat spijt me enorm.

Je moet weten dat ik heel vaak aan je denk. Ik ben altijd van je blijven houden. Via mijn moeder blijf ik zo nu en dan op de hoogte van jouw leven. Stiekem hou ik je facebookpagina in de gaten. Een bloedband kan nu eenmaal niet ongedaan gemaakt worden, wat ik overigens ook niet zou willen. Ooit was je mijn grote broer en ik weet dat ik altijd je kleine zusje zal blijven. Ik weet zeker dat ik je om hulp kan vragen en dat je er dan voor mij zult zijn. Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat je in de rest van je leven de rust kunt bewaren die je sinds enkele jaren gevonden hebt.

Als ik ooit mijn rust gevonden heb kom ik misschien naar je toe. Dan pak je me vast en zeg je me dat alles goed komt.

Je kleine zusje.
Lise

 

—————-

Heb jij een brief die je wilt schrijven? Wij publiceren hem! En geef jouw reactie op de brief van Lise. Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal?
Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

De droom die leeft!


 

Het gebeurt me niet veel…
Rust nemen…

Maar daar lag ik dan, woensdagnamiddag, amper 16u. Ik had rust nodig. Even mentaal en fysiek gewoon even rustig aan doen. Niet mijn favoriete bezigheid!

Me, myself and I in de zetel met een fleecedekentje. Ons Beau lag opgerold naast mij.

Mijn aandacht werd getrokken naar het fotokader met daarin de tekst “De droom die leeft” van schrijfster en theatermaker Lot Vekemans.

Willekeurig gingen mijn gedachten terug naar 6 jaar geleden. Zij was één van die mensen die net daar was op het moment dat het nodig was. Zonder haar had ik hier nu niet gezeten, of beter nog gelegen. Zonder haar had ik niet gedaan wat ik nu deed. Had ik niet ‘gedaan’ en ‘actie ondernomen’ maar blijven staren.

Zij was op het juiste moment, op de juiste plaats.

Ze noemde zichzelf ‘Bliksemafleider’, wat ik nooit heb gesnapt. Tot op de dag van vandaag weet ik nog altijd niet wat ze daar mee bedoelde. Mijn gedachten draaien om en om, om het woord te bevatten. Bliksem-afleider: Een bliksem afleiden. Me afleiden van iets of iemand? De bliksem afleiden. Mij afleiden?

Ik stop met denken want ik kom er niet uit.

En misschien doet het er gewoon niet meer toe. Ze was er toen en onze levens liepen verder, apart, alleen. Maar op die woensdagmiddag besefte ik dat zij een onwisbare stempel heeft gedrukt op wie ik ben. Zij heeft me geïnspireerd om te dromen en te schrijven. Terug te beginnen schrijven. Terug te beginnen dromen. Zij is één van die (b)engeltjes op mijn schouder. Je ziet ze niet altijd maar het zijn de stemmen in je hoofd die je aansporen om verder te gaan dan wat je zelf voor mogelijk hield.

Haar teksten hebben me geïnspireerd. Zij heeft me geïnspireerd. Zij is één van velen die je gewoon in je leven wilt houden, maar dat heb je zelf niet altijd voor het kiezen. Soms beslist het leven wat anders…

Dit is haar brief: “De droom die leeft”

————————————–

Dit is een brief
Aan al mijn dromen
Die ik verzameld heb
Of die gewoon gekomen zijn
Ongevraagd
Op weg van A naar B
Of tijdens doelloos dwalen
Dit is een brief
Aan al mijn dromen
De grote en de kleine
De idiote en de wijze
Degene die ik deelde
Of liever voor me hield
De hemelbestormende
De wereldverbeterende
De godsonmogelijke
En ook de niets betekenende
Dit is een brief
Aan al mijn dromen
De dromen die me lieten blozen
Of waar ik me aan warmen kon in een koude nacht
De dromen die me lieten vallen
Omdat ik ze niet zag
De dromen die ik links liet liggen
En die toch hebben gewacht
Op de dag, de morgen of de avond
Dat ik me zou zetten
Onder een boom, in een park of een bos
Of op een dakterras met uitzicht
Over een onbekende stad
En opeens zou zien wat daarvoor verborgen was
Het zachte wenken, de uitgestoken hand
Een weg
Een pad
Een horizon
En dat ik verder kijken kon
Naar wat daarachter en daarachter en daarachter enzovoort
En dat ik op zou staan
Aarzelend misschien
En overvallen
Door het bonken van mijn hart
Het ruizen van mijn bloed
En dat ik denk; zo moete een boom zich voelen
Bij het bewegen van versgroen blad
Of een stad die zich uitrekt
Vlak na het doven van de lampen in de straat
En dat ik weet:
Dit is dus ontwaken
Na het jarenlange slapen
Dit is de droom die zich wekken laat
De droom die zich laat schrijven
Die oorverdovend zacht laat horen
Dat ik een krachtig willen heb
Een voortstuwend verlangen
En dat geen enkele angst
Van vroeger en van later
Mij in de weg zal staan
Dit is een brief aan de droom
Die zich wil geven
Dit is de droom die leeft.

— Lot Vekemans —

——————————————-

Heb jij iemand in jouw leven die je uitdaagt om verder te gaan dan je zelf ooit kon dromen? Laat het weten in het reactieveld onderaan!

 

Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips & verhalen:

 

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Laat je omringen door positieve mensen!
Ine

Brief aan… ons

Dit is een brief aan de wijze die alles heeft en alles kan. Aan de man die weet welke richting hij op wilt en moet. Wiens leven uitgestippeld was, lange tijd voor hij op de wereld kwam. Het is een brief aan wie zijn doelen helder heeft en weet dat elke stap hem dichter brengt bij waar hij wilt en moet zijn.

Dit is een brief aan de wijze die niets heeft en alles kan. Aan de man die niet weet welke richting op te gaan en in paniek alle kanten uit rent. Wiens leven uitgestippeld was, lange tijd voor hij op de wereld kwam. Het is voor de wijze zonder heldere doelen, voor wie elke stap hem verder brengt van waar hij moet zijn.

Dit is een brief aan de rijke die niet weet wat hij met zijn geld moet. Aan de man die niet weet welke richting nog op te gaan. Wiens leven uitgestippeld was, lange tijd voor hij op de wereld kwam. Het is voor de rijke met heldere doelen maar voor wie elke stap die hij nu zet niets meer brengt.

Dit is een brief aan de arme die naarstig op zoek is naar een manier om te leven. Aan de man die wist welke richting hij op wou gaan. Wiens leven uitgestippeld was maar bij wie het leven op een dag een bocht maakte van 180 graden en hem bracht naar daar waar hij niet wou zijn. Het is een brief aan de man wiens doelen vertroebeld worden door honger en angst. Aan hem die blijft zitten omdat elke stap die hij zet niets meer brengt.

Dit is een brief aan iedereen die alles heeft of helemaal niets. Het is voor hem en haar. Het is voor jou en mij. Het is een brief aan iedereen die de hemel heeft gezien en aan iedereen die de hel heeft beleefd. Voor de wijze die alles heeft en alles kan en die met elke stap dichter bij zijn doel komt, de wijze die niets heeft en alles kan en die verder weg gaat van waar hij wil zijn. Het is voor de rijke die alles bereikt heeft en niet weet welke richting nog op te gaan, de arme die niets heeft en niet weet welke stap hij moet zetten.

Je kan rennen, je kan stilstaan,  je kan werken, je kan slapen, je kan denken, je kan dromen.. JIJ KAN DOEN WAT JIJ WILT!

Je leven kan uitgestippeld zijn, lange tijd voor jij op de wereld kwam. Maar vandaag is vandaag. Vandaag krijg jij opnieuw de kans.

Wil je rennen? REN!
Wil je stilstaan? STOP!
Wil je werken? WERK!
Wil je slapen? RUST!
Wil je denken? DENK!
Wil je dromen? DROOM!

Stop met rennen, stop met stilstaan, stop met werken, stop met slapen en stop met denken!!!
Maar stop nooit met dromen!
Want voor wie droomt brengt elke stap iets nieuws…

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

 

Dank je wel! 🙂
Ine

Schrijf je nu in voor de volgende verhalen:

Volg mij op Twitter:

Brief aan… Tom Boonen.

Iedereen heeft wel iemand die hem of haar inspireert. Voor de ene is dat een geweldige zanger of zangeres, voor de ander een danser, een sporman of -vrouw. En soms is jouw grote voorbeeld een broer of een zus, een moeder of een vader, een goede vriend of vriendin… Ze zijn de ‘voorbeelden’ in ons leven. Het zijn de mensen die ons weten te raken. Het zijn de dingen die ze doen of zeggen die maken dat wij groter en beter willen zijn dan de persoon die we nu zijn. Ze maken het verschil en ze dagen ons uit om stappen te zetten in een richting die goed is voor ons en de wereld om ons heen.

Schrijf eens een “Brief aan..” zij die het verschil voor jou maken.

Kristof, dit is jouw “Brief aan…” Tom Boonen!

————————————————————————————————

Tommeke, Tommeke, Tommeke! Ik sta uit volle borst te roepen aan de zijlijn. Het is putje winter, maar sneeuw of gras, hij doet het allemaal. Voor hem is het nooit te koud, nooit te warm, nooit te droog of te nat. Hij is Tom Boonen, en zoals altijd geeft hij zich voor de volle honderd procent.

De laatste vijf kilometers en hij wringt zich los uit de kopgroep. Dé demarrage! Yes, het is zover! De supporters gaan door het lint en ik ben erbij. Wat een kerel is hij toch. Hij is een voorbeeld voor mij. ’t Zou leuk zijn hem dat ooit eens te kunnen vertellen, face to face. Knap hoe hij zich staande heeft gehouden, overspoeld door kritiek en negatieve commentaren. Hoge bomen vangen veel wind, daar kan je niet omheen.

Iemand schreef ooit: “All that glitters ain’t diamonds.” Het lijkt wel op zijn lijf geschreven. Als geen ander weet hij waar het over gaat. Maar gedaan met nostalgie en overpeinzingen. It’s Tom’s Time en ik kom terug in de realiteit. Laat ons het verleden maar vergeten en focussen op de toekomst. Dat is veel belangrijker. Komaan, Tommeke, Tommeke, Tommeke! En gaaaaaaaaaaaaaaan….

 

—————————————————————

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Dank je wel! 🙂
Ine


Brief aan Nadine

Op 13 december 2012 kwam op de ‘Nacht van de Radio’ een jonge gepassioneerde fotograaf naar me toe. Hij vroeg me een brief te schrijven aan zijn grote liefde, Nadine. Ik vroeg hem 3 woorden die hij zeker verwerkt wou zien in het verhaal. Het was vertederend om te zien hoe hij niet kon zwijgen over haar. Het deed me beseffen dat liefde echt overal is… Een stoer mannenhart, een zacht vrouwenhart, breekbaar of hard… WE ARE ALL THE SAME!

Peter, dit is mijn verhaal voor jou (met jouw 3 woorden, eigenlijk 4: verpleegster – genezing – liefde en zorg).

Dit zijn jouw woorden voor haar…

———————————————————————————————————————

Ze is verpleegster. Zij is mijn verpleegster. Voor mij is zij het symbool van genezing. Door haar liefde en zorg sta ik waar ik nu sta. Zonder haar stond ik hier gewoon niet. Ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Het klinkt misschien melig en ‘corny’ maar ik ben haar ongelooflijk dankbaar.

Nadine, ik wil dat je weet dat jij dé vrouw bent voor mij. Jij bent die vrouw die het licht aanstak toen het donker was. Jij bent diegene die me bij de hand nam als ik het moeilijk had. Je was er altijd als ik je nodig had. Ik zou helemaal niets zijn zonder jou.

Lieve Nadine, ik wil dat je weet dat ik met niemand anders zou willen zijn dan met jou. Ik had nooit gedacht dat een persoon iemands alles kon zijn. Wel, lieverd, jij bent ALLES voor mij.

Woorden kunnen simpelweg niet bevatten wat ik wil zeggen. Als ik het zou kunnen zingen of dansen zou ik het doen. Maar kijk gewoon in mijn ogen, zij zeggen alles wat je moet weten…

——————————————————————————————————————–

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Dank je wel! 🙂
Ine


In Loving Memory of Kevin – 15 december 2012

Het is vandaag al vierentwintig jaar geleden. Vierentwintig! Maar voor ons lijkt het nog alsof het gisteren was. Tijd heelt alle wonden zeggen ze vaak maar een moeder en vadershart zijn niet te helen, Kevin. Wij willen je even laten weten dat wij zo blij zijn met die acht jaar samen. Vreemd toch, dat geluk en verdriet zo dicht bij mekaar liggen. Wij voelen ons vaak leeg en verdrietig om wat we missen moeten maar aan de andere kant is er het geluk en het voorrecht dat wij jou mochten kennen.

Wij weten niet of je ons kan horen daar, ergens of nergens maar wij hopen het wel. Wij voelen het wel. In onze dromen komen we mekaar telkens weer tegen. Het lijkt wel of je bij ons bent bij elke stap die we zetten. Maar soms denken wij dat dat niet kan. Er met anderen over praten is soms zo moeilijk, weet je wel. De wereld draait door en mensen vergeten wat er gebeurd is maar wij niet. Bij ons lijkt het vaak alsof het gisteren was.

Maatje, wij willen even dat je weet dat wij nog elke dag aan je denken. Wij willen je laten weten dat jij ons een drive geeft om door te gaan, ook al is het soms moeilijk. Als er een tijdscapsule zou bestaan zouden we ons terug projecteren, de tijd in. Dan waren we nog even fysiek samen. Geweldig zou dat zijn. Wij missen je, ventje.

Liefs je Paps en Mamske

Luister naar het verhaal op YouTube!!

 

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. “
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Dank je wel en geniet ! 🙂
Ine


Brief aan… twee topdansers.

Op 1 november verscheen de volgende “Brief aan… een danser”. Twee topdansers en dé finalisten van SYTYCD hebben me twee maanden geïnspireerd, geraakt en tot tranen toe bewogen. Geluk zit soms in een klein hoekje. Voor wie hen nog niet gezien heeft… Meet Frederic & Vivian! Kippevel van begin tot eind.

 

 

 

 

 

 

 

 

Jullie lijken wel te zweven over het podium. Als ik naar jullie kijk dan word ik vrolijk. Ik krijg energie voor tien. Elk spiertje in mijn lichaam spant zich op. Het lijkt wel of ik heel even daar sta, waar jullie staan. Een stem in mijn hoofd lacht me uit: “Jij, dansen? Vergeet het maar! Niets voor jou want jij bent zo stijf als een plank.” Ik leg me er bij neer en doe dingen waar ik wel goed in ben.

Maar als ik jullie zie dansen, herleef ik. Voor heel even lijkt het of ik daar sta. Ik zweef over het podium. Jullie geven me energie en ik kan jullie niet genoeg bedanken. Gewoon maar door naar jullie te kijken, twee zwevende lichamen, soepel en lenig bereik je mij.

Mijn hart maakt een sprongetje. Het is mijn moment. Ons moment. De kleine bengel die droomde over dansen en podiums herleeft. Als ik naar jullie kijk, dan lijkt het of mijn lichaam geprogrammeerd wordt met vloeiende bewegingen. De adrenaline stroomt door mijn lijf en het lijkt of ik die danser ben. Heel even ben ik jou. Als ik jullie zie dansen, herleef ik. Jullie trekken me heel even uit die dagelijkse sleur. Het lijkt of de wereld tot me spreekt en me toefluistert dat er zoveel meer is.

Viv & Fred, jullie geven iemands leven zin. Jullie lieten mij in elk geval een ander leven zien, een droomwereld waar ik alleen maar van kon dromen. Jullie lichamen te zien bewegen over dat podium maakte me blij als een kind. Het gaf me energie en het liet me voelen dat ik zoveel meer kan zijn dan dit.

 

HIER VIND JE DE VIDEO.. kijken!!


Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. “
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Dank je wel en geniet ! 🙂
Ine


Brief aan… muziek.

Een tandarts kan een tand herstellen. Een chirurg kan een lichaam genezen. Maar alleen muziek kan iemand tot in het diepste van zijn ziel raken en helen.

Ik zet de radio aan en gelijk word ik overvallen door de mooiste stem. Er komen klanken naar me toe die blijven hangen. De auto wordt gevuld met ritme en gevoel en verstandelijk begrijp ik er niks van. Het is met geen woorden te bevatten en ik vind er geen verklaring voor. Maar als ik muziek hoor dan wordt elke vezel in mijn lichaam geraakt. Elke cel begint te dansen of te huilen. Het is een subtiel aanraken van wat er verborgen ligt, ergens ver weg. Ergens waar je lange tijd niet meer bent geweest.

De vrolijke tonen van mijn lievelingsnummer brengen me in een staat van: “Yes, ik kan alles aan!” Ik krijg energie en zing uit volle borst mee. Ik beweeg mee op de maat terwijl ik volle gas geef, de pedaal iets dieper indruk en iets sneller rijd dan zou mogen. Ik voel me goed en het wordt alleen maar beter. Muziek ontspant en laat je de tijd vergeten. Jij, muziek doet opnieuw leven en wat je doet anders beleven.

En dan een shift van vrolijk naar kwetsbaar. De zeemzoete, hartverscheurende klanken raken me. Ze spreken over kansen, verloren liefdes, te volgen dromen en diepe pijn. En het trekt me mee naar afgronden en ravijnen. Naar plaatsen die ik ken en die ik wil ontvluchten. Het is de muziek die harten raakt en tranen doet opborrelen. Er zijn verstopte gevoelens die zachtjes op de deur kloppen en smeken om los te breken.

Dat, muziek.. is wat jij met me doet. Je doet me springen, lachen en dansen en voluit voor het leven gaan.

Dat, muziek.. is wat jij met me doet. Je doet me breken, huilen en schreeuwen en je brengt me zachtjes terug bij mezelf.

Muz- IeK… mijn muze & ik…

 

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Dank je wel en geniet van de muziek! 🙂
Ine

Brief aan… de man die me sloeg

Dit is niet mijn verhaal. Ik heb twee schatten van ouders die altijd en alleen maar het beste voor mij willen maar er zijn er anderen die minder geluk hebben. Dit is het verhaal van een vriendin, ik noem haar “Suzanne”. We hebben uren samen gezeten en het enige dat ik kon doen was zitten en luisteren. Luisteren naar haar verhalen en proberen te vatten waarom iemand zoiets deed. Ik zocht naar een reden hoe iemand dat een ander kon aandoen. Tot op de dag van vandaag weet ik het nog altijd niet. Dit is het verhaal van de “Suzanne’s” in de wereld en ik vond dat het moest neergeschreven worden. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat mijn leven zoveel mooier is.

———————————–

“Ikkkkk haaaaaaaaaaaaatttt jeeeeeeeeeee!!” Ik zit ineengedoken in een hoekje van de kamer. Mijn hoofd stevig tussen mijn knieën en armen geklemd. Ik wil niets meer horen. De stemmen in mijn hoofd dagen me uit – “Doe het! Maak hem kapot! Hij heeft jouw leven kapot gemaakt. Nu is het jouw beurt.” Maar ik kan het niet. Hoe graag ik het ook zou willen. Iets in mij houdt me tegen. Zou er toch nog iets goeds aan me zijn? Ik moet wel rotslecht zijn, waarom doet iemand anders zoiets? Ik weet dat ik niet de mooiste ben, niet de slimste. Ik heb een te grote neus, ben een paar kilootjes te zwaar en ik heb geen helblauwe ogen maar ik snap niet waar ik dit aan heb verdiend. Ik doe mijn best, weet je? Ik doe mijn best om te studeren. Ik let op op school, maak mijn huiswerk en probeer een voorbeeldige student te zijn maar blijkbaar is dat niet genoeg.

Ik kom thuis en de geur van alcohol komt me tegemoet. Een walging maakt zich van me meester. Ik kan er niets aan doen. Het is mijn vader maar soms wou ik dat alles anders was. Ik ben jaloers op de meisjes en jongens die gewoon onbezorgd kind kunnen zijn. Ik kan alleen maar hopen dat het leven sneller gaat. Sneller, zodat ik kan ontsnappen aan dit hier. Ik wil hier weg maar hoe moet ik dat doen? Waar moet een meisje van vijftien alleen naar toe? Iemand… zeg het mij!

De stemmen in mijn hoofd laten me geen seconde met rust. Ik voel me gevangen. Niets voelt nog veilig voor mij. Hoe kan ik in godsnaam ooit iemand vertrouwen? Als versteend zit ik in een hoekje van de kamer. Het is angstaanjagend stil en ik kan alleen maar wachten, wachten op wat komen gaat. Wachtend op die allesverwoestende ruwe hand die me kort en klein slaat. Ik kan er niets aan doen. Ik kan er helemaal niets aan doen. Was ik maar sterker… Was ik maar slimmer… Was ik maar mooier… Goh, was ik maar nooit geboren want dit kan ik gewoon niet meer aan.

———————————–

Zeg wat je bezig houdt.
Fluister het in de nacht.
Zing het in de regen.
Dans het in een hoekje van de kamer.
Schreeuw het uit op het topje van een berg.
Of roep en tier als niemand je kan horen.
Maar laat de pijn je niet vermoorden.
Stop het in je dans, je muziek en je beweging.
En als niets helpt…
Als je lichaam en stem verstijven
Laat dan alles los en begin te schrijven!

——————————–

—   Duisternis kan je met duisternis niet verdrijven, alleen het licht kan dat   —
—   Haat kan je met haat niet verdrijven alleen de liefde kan dat  —

——————————–

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Zou je mij een plezier willen doen en deze “Brief aan..” delen met kennissen en vrienden op facebook, twitter of linkedin… zodat ook meer mensen naar www.passievoorschrijven.be komen en zich inschrijven voor de wekelijkse nieuwsbrieven?

Ik wens je een magische week!
Ine

Brief aan… mijn baasje.

There are 2 sides to every story…

Nee, dit is geen vergissing! Misschien herinner je je nog de vorige “Brief aan… mijn baasje”. En dan denk je nu misschien: “Dit zal wel een fout zijn!”

Toch niet. Soms heb je pech en soms heb je heel veel geluk…

Lees hier het verhaal: “Een dag uit het leven van de overgelukkige viervoeter, Trix.”

————————————————————————————————————————

Ik hoor een geluid. Je wordt wakker. Yes! Een nieuwe dag. Ik sta te springen en te dansen aan de deur van de slaapkamer. En dan eindelijk ben je daar weer. Ik kijk in jouw ogen en zie dat je nog moe bent. Maar ik niet meer hoor. Ik kan niet wachten om de dag te beginnen. Regen of zon, voor mij maakt het niet uit. Het wordt toch wel weer een geweldige dag.

Ik loop kwispelend achter je aan. Geef je me nog een kusje? Yes, die heb ik ook weer gescoord. Ik vind het leuk, jouw gezicht zo dicht bij de mijne. Ik geef je snel een kusje terug. Goh, wat hou ik toch van jou! Ik zie dat je weer een drukke dag voor de boeg hebt want je moet je haasten. Geduldig wacht ik tot je uit de badkamer komt. Je maakt een fruitshake klaar en bent druk in de weer. Ik hoop dat er weer een stukje appel valt want dat vind ik heerlijk. Ik ben jouw stofzuiger, hé! Spijtig toch dat ik niet over jou aan tafel mag zitten, ik zou honderduit praten maar jij begrijpt mijn taaltje niet.

Als ik kon deed ik wat van jouw afspraken. Mag ik echt niet mee? Ik zal heel braaf in de auto op jou wachten! Hey baasje, hoor je me? Zeg nu toch iets! In gedachten verzonken drink je het laatste restje van je shake. Yes, nu is het aan mij. Eerst eet jij en dan krijg ik mijn bakje.  Ik huppel achter je aan en kan niet wachten. Heerlijke kost, niet even lekker als een appel of een wortel maar toch, het kan er zeker mee door.

Hey baasje, niet te ver weglopen hé. Ik zal snel eten zodat ik terug bij jou kan zijn. Als je vanavond terug bent, gaan we dan nog eens lopen in het bos? Daar hou ik zo van en jij ook, dat zie ik aan je ogen.

Baasje, veel plezier vandaag, voorzichtig en tot vanavond! Ik hou van je…

———————

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Kan jij me inspiratie geven… aan wie zou jij een brief willen schrijven? Laat het weten in het reactieveld onderaan of aan info@passievoorschrijven.be.

Groetjes,
Ine