Little things…

 

Het is 6 maanden geleden dat ik nog een letter op papier heb gezet… Een bizar gegeven voor een schrijver…
Ik dacht altijd dat ik geen dag zonder zou kunnen maar het kon dus wel…
Iemand vroeg me vorige week: “Waarom lezen we niks meer van jou?”

Ik zou je 101 redenen kunnen geven:

– Omdat ik het te druk had
– Omdat ik even genoeg had van schrijven
– Omdat de inspiratie op was
– Omdat ik té gelukkig was om nog een woord op papier te zetten
– Of net omdat ik té ongelukkig was om nog iets van mezelf neer te schrijven…

Want als ik iets heb geleerd dan is het wel dat schrijvers schrijven over zichzelf. Over wat hen bezig houdt. Wat ze tegenkomen. Alles. Het leven.
Waarom dan nu wel? Omdat ik opnieuw getroffen ben door de bliksem. Goed of fout?! Ik kan niet anders dan erover schrijven.

Dit is “Little Things… She did for me…”

———————-

It was not your eyes of innocence I fell in love with.
It was the pain in your soul that struck me.
Removed all solid ground around my feet.
It was the “I’m hopelessly devoted to the one – that one”  that made me see the bigger picture.
The “I want it all but no sacrifices”  that washed away all common sense of not being good for me.

Not the right one.
Not now.
Not here.
Not in this life.

It was the meaning you gave to the past.
The way you spoke with passion in your voice about the scars that made you become YOU!
It was your honesty about not ready to open your heart that made me open mine again.
For love.
For life.

You made me feel the taste of freedom.
Of being anyone I wanted to be.
It was you who opened the door to new possibilities.
And closed the door to what was not right for me.

Your scars healed mine
Your heart broke mine
Your soul touched mine
And your pain left me speechless.

———————

———————-

Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van HofstraetenMeer lezen? Lees mijn boek!

Simpelweg Gelukkig Zijn is verkrijgbaar in Standaard Boekhandel en op www.bol.com

Of bestel hem hier!

A secret life…

 

De liefde komt als je haar het minst verwacht. Bammm!

Dit is een nieuwe 5 Minute Shortstory met de drie woorden van Ashley Boelaers:  Onweer – brug – dood.

 

A secret life

“Dood? Nee, ze wil niet dood! Sla een brug tussen haar wereld en de onze. Jij brengt licht. En jij moet hier zijn. En ja, er is onweer op komst. Maar een donderslag bij heldere hemel… Daar heeft niemand wat aan.”

En zo begon het. BAMMM!!!

Zonder een verwittiging. Erin gesmeten zonder dat iemand het zag aankomen.

Muren werden afgebroken. Muren werden terug opgebouwd om jou en om mij. En we konden het niet tegenhouden. Dit was hoger en groter dan wij. Dit hadden we niet onder controle.

Jij en ik. Alleen. De tijd stond stil. Even. Langer. En voor we het beseften ging de wereld door. Zonder ons. Mét ons.

Maar voor ons twee, alleen even jij en ik. Our secret life. Jouw woorden lieten tranen stromen. Jij brak mijn muren. Je stapte binnen zonder een woord te zeggen. En je wist de weg naar mijn hart. Waar je bleef. Waar je nu bent.

En de wereld draait door. Maar die van ons staat stil.

Jouw lach doet alles vergeten. Het materiële verdwijnt. Alle lijstjes verdwijnen. Alles wat zou moeten zijn, verdwijnt.
Het leven krijgt zin. Mijn leven krijgt zin. Simpelweg met jou erin.

Als alles door passie wordt omhuld dan zie je niet helder. Dan gaat je verstand er met je lichaam vandoor.

En dat doe jij. Ja, dat doe jij!

Dood? Alles gaat dood. Ik verlies. Maar soms moet je verliezen om te winnen….

 

————————

Mijn nieuwe boek al gelezen?Boek Simpelweg gelukkig zijn van Ine Van Hofstraeten

“Het boek geeft je goesting om uit of net in je luie zetel te kruipen. Om concreet werk te maken van datgene wat je al altijd hebt willen doen.”

BESTELLEN? KLIK HIER!

 

————————–

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

De liefde…

Twee weken geleden kon je het laatste deel lezen van het verhaal Mallorca.
Voor wie dat gemist heeft… Je kan alle delen achter mekaar lezen via volgende link:
KLIK HIER.

Wil je liever een echt tastbaar boek in handen houden? Dat kan! Simpelweg Gelukkig Zijn ligt vanaf 22 oktober in de winkel. Het kortverhaal Sam vanaf 15 december! Wordt vervolgd…

——————–

Deze week… Een nieuwe 5Minute Shortstory met de 3 woorden van An Geuens!
Loslaten – Afscheid – Liefde

——————–

 

Loslaten. Ze kan het niet. Ze heeft het nooit geleerd. Stiekem vraagt ze zich af of het wel iets is dat je kan leren. Afscheid nemen. En of het ooit haar tweede natuur zal worden. Zoals koken, de afwas doen of een goed verhaal kunnen vertellen.

Afscheid nemen. Want dat is wat je doet als je loslaat. Als je loslaat moet je afscheid nemen. Het is niet iets wat je voor je plezier doet. Altijd heeft het te maken met liefde. Liefde voor iets of iemand. Liefde die in je lijf zit. Je hart verwarmt. Een ziel beroert. Verwarmt. Doet ontdooien.

Ze vraagt zich af hoe ze dat voor mekaar moet krijgen. Afscheid nemen van de liefde. Ze loslaten. Ze zachtjes vrij laten zijn. Haar weg laten gaan. Hoe neem je afscheid van iets dat je dichtbij wilt houden? Ze zoekt hopeloos naar een antwoord, een handleiding, een manier, een systeem. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. En als ze beseft dat het zinloos is om een antwoord te vinden op deze hartverscheurende vraag bedekken tranen haar gekwelde gezicht.

Er is geen makkelijke weg. Het valt niet in een hokje te stoppen. Dit kan ze niet overdenken. Want loslaten doe je niet met je verstand. Afscheid nemen doe je met hart en ziel. Als je iets of iemand loslaat lijk je een deel van jezelf te moeten laten gaan. Want waar je van houdt, zit in jou. Het is een deel van jou. En dan vragen ze jou om los te laten, afscheid te nemen, ruimte te geven?

En in ruil krijg je er tranen, pijn en leegte voor in de plaats. En dat lijkt op het eerste gezicht zo´n barslechte deal dat je gewoon wilt vasthouden aan wat je hebt. Dat je het nog even voor je uitschuift. Het nog even niet wilt voelen. Nog even wilt weglopen. De liefde nog even bij je wilt houden.

Alleen voel en hoor je de klok tikken. Het maakt je onrustig maar je wilt het niet horen. Je wilt het niet voelen. Maar het is er wel. Het beloert je als je niets om handen hebt. Het besluipt je als je alleen bent. Als de stilte je insluit slaat je hart een tel over. Je schrikt ´s nachts wakker omdat je in ademnood zit. Als je de nacht instapt valt de donkere leegte als een blok op je.

Loslaten. Ze probeert het wel. Afscheid nemen. Als het moet. Er echt geen andere keuze is. Maar de liefde loslaten? Ze nooit meer voelen? Nooit!

 

Heb jij 3 woorden voor mij? Dan schrijf ik jouw 5 Minute Shortstory! Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal?
Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken

Ik heb jou nooit beloofd…

 

Als kind geloofde ik dat iets voor altijd was…
Dat je hem of haar op een dag tegen kwam en je wist…
Dit is het!
Voor altijd en altijd.
Wij twee worden samen oud.
Wij twee zijn voor mekaar geboren.
En onze laatste adem nemen we samen.
Soms maak je beter geen beloftes…
Soms beslist het leven anders…

En toch… Op de liefde!!! 🙂

————————–

 Ik heb jou nooit beloofd…

Ik heb jou nooit beloofd
Dat ik morgen nog van je zal houden
Als de wind onze liefde heeft bekoeld
Ik heb jou nooit beloofd
Dat ik morgen nog bij je wil zijn
Als de zee jouw liefde heeft weggespoeld
Ik heb jou nooit beloofd
Om voor altijd bij je te blijven
Als jij beslist om een andere weg op te gaan.

Ik heb jou nooit verplicht van mij te houden
Als de wind het leven uit jou blaast
Ik heb jou nooit verplicht met mij mee te gaan
Als andere oorden jou zachtjes wenken
Ik heb jou nooit verplicht om bij me te blijven
Als jouw vrijheid roept, moet je gaan.

Ik weet alleen dat als het leven me vraagt weg te gaan
Ik sterk zal zijn en zal kiezen
Niet voor jou
Maar voor mezelf
Ik weet alleen dat als de wind me zachtjes van je weg blaast
De zon me naar warmere oorden stuurt
En het water me vraagt anders te gaan stromen
Ik mijn spullen pakken moet
En jou met pijn in het hart achterlaat.

Ik heb nooit beweerd dat ik jou niet zou missen
Ik heb nooit gezegd dat ik het verdriet niet zou voelen
Ik heb nooit gedacht dat het geen leegte zou achterlaten
Maar ik weet wel dat ik sterk zal zijn

Als ik jou achterlaten moet
Is dat wat ik zal doen
Want ik weet dat anders jij het doet…

————————-

Geloof jij in liefde op het eerste gezicht of geloof jij dat liefde moet groeien? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij deze woorden?
Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken.

Beau!


 

Soms blijken de moeilijkste beslissingen achteraf de beste te zijn…

Maar dat zie je niet op het moment dat je ze moet maken.  Dan zit je vaak verscheurd en gevangen in twijfel, angst en verdriet.

Toen ik Beau moest wegdoen was dat zo’n moment. Maar soms kan je het niet alleen. Soms is hulp vragen de enige oplossing…

Dit verhaal lijkt wel door Beau geschreven. Dit zijn haar 3 woorden: eten – slapen  & liefde (gegeven door haar ‘stiefmama’).

Een bewijs dat een verbinding altijd blijft, ook al ben je honderd kilometer van mekaar verwijdert….

——————————

Mijn naam is Beau. Mooi kind dat ik ben. Nu ja, niet echt een kind, een hond. Jullie mensenkinderen zien dat anders. Ik ben een kind van iemand. Ik heb een mama. Twee mama’s eigenlijk. Maar het maakt me geen moer uit. Want het maakt niet uit wie me liefde geeft. Ik ben dol of liefde. Ik ben dol op knuffels, slapen, water en eten. Geef me een bal en mijn wereld staat op zijn kop. Het maakt me helemaal gek.

Eigenlijk heb ik niets anders nodig. Ik snap niet waarom sommigen zich zo druk kunnen maken. Rennen van hier naar daar. Zorgen maken. Ik kan me geen zorgen maken. Ik lig gewoon rustig te wachten tot er iets gebeurt. Of helemaal niets gebeurt. Ik geniet van de rust. Van alleen zijn. Van samenzijn. Ik geniet van gezelschap. Ik neem het leven gewoon zoals het komt.

Een dag is nooit slecht. Alles wat gebeurt is zoals het moet zijn.

Ik kan me niet druk maken over een wandeling die ik niet heb gemaakt. Of een koekje dat ik niet heb gehad. Ik kan me niet druk maken over een kus die ik niet heb gekregen. Of een land dat ik niet heb gezien. Ik denk niet aan een vriendschap die verloren is gegaan of een liefde die plots verdwijnt.

Want voor mij is elke dag anders. Voor mij is elke gebeurtenis een gebeurtenis op zich.

Ik kan je wel missen. Ik kan wel aan je denken. Maar nooit met tranen in mijn ogen. Altijd met een lach op mijn gezicht. Om onze dolle stoten, om de liefde en vriendschap die we samen hebben beleefd.

Ik kan je wel missen. Maar ik kan niet stilstaan, verdrietig zijn of in een hoekje verdwijnen want ik neem je altijd met me mee. Wat we samen hebben gaat nooit verloren. Ik ben de jouwe, jij de mijne en ik open gewoon mijn hart voor al wat er om me heen gebeurt…

                                                           —————————-

Wil je dit verhaal doorsturen naar je:

          • Facebook-vrienden
          • Twitter-volgers
          • LinkedIn connecties
          • en bloglezers..

Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips of nieuwe kortverhalen:

Volg mij op Twitter:

“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven

Geniet van elk moment!

Ine

 

Voor wat je verloren hebt…

Rond deze tijd van het jaar word ik soms overspoeld door angst. Dan ben ik bang om te verliezen wat mij het dierbaarste is, mijn familie, de vrienden dichtbij en ver weg. Veel meer dan materiële bezittingen zijn het de mensen van wie ik hou die ik voor geen goud zou willen missen. Alles wat ik nastreef lijkt niets meer waard als ik hen zou verliezen. Dan doe ik een schietgebedje en hoop ik dat ik ze nog heel lang bij me mag houden…

2012 was een geweldig jaar voor mij en ik wenste dat het voor iedereen zo mocht zijn…
Ik loop stil als de mensen die me dierbaar zijn vertellen dat 2012 een klote jaar was.
Ik vind geen woorden als vrienden, familie en collega’s.. de mensen om wie ik geef.. achterblijven met leegte en verdriet, dierbaren moeten afgeven, overvallen worden door ziekte, verlies en pijn of op het randje van een afgrond staan.

Ik loop stil.
Ik weet niet wat te zeggen.
Ik lijk mijn stem verloren.

Dit is voor jullie….

———————————————————————-

Op zo’n moment doen de overwinningen er niet toe.
Dan denk je niet aan de matchen die je gewonnen hebt.
Of de aces die je geslagen hebt.
Op zo’n moment doet geld er niet toe.
Dan denk je niet aan rijk of arm zijn.
Of werken om bestellingen af te ronden of je toekomst veilig te stellen.
Op zo’n moment denk je niet aan feesten en gezellig samenzijn.
Dan denk je niet aan kadootjes krijgen.
Of koken, lekker eten, lachen en dansen.

Op momenten als deze denk je aan wat je verloren hebt.
Je voelt de leegte en het verdriet.
En wenste dat je de tijd kon terug draaien.
Je kan niet geloven dat tijd de pijn zal wegnemen.

Ik kan het jou wel vertellen.
Zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt.
En dat tijd wonden heelt.
Maar je hebt er niets aan.

Op momenten als deze wil je mensen van wie je houdt heel graag helpen.
Maar de omstandigheden sluiten de weg af.
Op momenten als deze kan ik alleen maar liefhebben.
Zonder te hopen dat er iets veranderen zal.
Op momenten waarop de eenzaamheid en de leegte alles lijkt te verpletteren.
Kan ik maar één ding doen.
Liefde geven en hopen dat jij het kan ontvangen.
Ik zal het nooit opgeven.
Jij mag het nooit opgeven!

Op momenten waarop het verdriet alles lijkt te verpletteren.
Kan je maar één ding doen.
Jezelf blijven openstellen voor de liefde om je heen.

Laat nooit los wat je dierbaar is!
Geniet van deze dagen want ze kunnen er anders uitzien.

Laat je horen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Deel dit gerust met kennissen en vrienden op Facebook, Twitter of Linkedin… als jij iemand een hart onder de riem wil steken.

Liefs,
Ine

@IneVHofstraeten volgen

 

Ik ga waar jij gaat…

Als een Tsunami ons morgen van de kaart veegt
Een wervelwind onze huizen omverblaast
Als een aardbeving een kloof slaat
Of een overstroming niets heel laat

Als jij als enige over blijft
Wie zal er dan voor jou zijn
Blijf alsjeblieft overeind
En zoek een weg tussen het puin

Want ik zoek mijn weg terug naar jou
Ik zie jou en hoor jou
Ik zal er zijn als jij me roept
Ik laat je nooit alleen

Mijn liefde voor jou blijft
Voor altijd en altijd
Ik ga waar jij gaat
Voor altijd en altijd

Die Tsunami stroomt mijn liefde
Die wervelwind blaast hoop
Als een aardbeving jou doet beven
Zal ik de overstroming zijn die jou opnieuw doet leven…

——————————————————————————–

En soms heb je muziek nodig als woorden alleen niet genoeg zijn…

——————————————————————————————————

Ik hoor heel graag wat jij van deze nieuwe tekst vindt.
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Wat zou jij doen als je wist wat er morgen stond te gebeuren?

Groetjes,
Ine

30 jaar…

  • 30 jaar geleden was ik nu op weg naar het moederhuis met ons mama puffend op de achtergrond
  • 30 jaar geleden zag ik voor het eerst mijn liefste en beste vriendin
  • 30 jaar geleden keek ik in de ogen van mijn trotse papa
  • 30 jaar geleden werd ik vastgehouden door mijn sterke broer
  • 27 jaar geleden was mijn eerste schooldag
  • 23 jaar geleden gingen we voor de eerste keer naar ‘de Landes’ en leerde ik waterskiën
  • 18 jaar geleden schreef ik mijn eerste gedicht
  • 15 jaar geleden begon ik met weekend werk in den bakker
  • 14 jaar geleden begon ik in de weekends en de vakanties in de horeca te werken
  • 14 jaar geleden werd ik voor het eerst gekust
  • 12 jaar geleden ging ik met ons mama naar Parijs
  • 12 jaar geleden hielden we onze eerste (uit een reeks van 7) mama-dochter reis naar Turkije en nam ik voor het eerst het vliegtuig
  • 12 jaar geleden kocht ik mijn eerste autootje, een blauwe polo
  • 12 jaar geleden ging ik verder studeren op de Paardenmarkt en liet ik me dopen bij Vulcanis
  • 9 jaar geleden moest ik afscheid nemen van opa
  • 8 jaar geleden studeerde ik af als Industrieel Ingenieur Chemie
  • 8 jaar geleden ging ik nog een jaar verder studeren in Leuven en ging ik op kot
  • 7 jaar geleden begon ik te werken
  • 6 jaar geleden begon ik te tennissen op de Merel
  • 6 jaar geleden werd ik voor de eerste keer smoorverliefd op een vrouw en stond mijn wereld op zijn kop
  • 5 jaar geleden begon ik bij RAE te werken
  • 5 jaar geleden maakte ik mijn eerste verre reis, alleen, naar Dubai
  • 5 jaar geleden heb ik me anderhalf jaar kapot gelachen met mijn beste vriend
  • 5 jaar geleden ging ik alleen wonen
  • 4 jaar geleden leerde ik Emmie kennen
  • 3 jaar geleden kocht ik de boot en verwezenlijkte mijn grootste droom
  • 2 jaar geleden zonk hij en leerde ik mijn grootste les
  • 2 jaar geleden kregen we ons Beau
  • 1 jaar geleden kochten we samen ons huis
  • 1 jaar geleden begon ik opnieuw te tennissen
  • 1 jaar geleden begon ik opnieuw te schrijven

Vandaag besef ik dat de tijd veel te snel gaat maar vandaag op 22 oktober schijnt de ZON en “I’m blessed”, ik heb het geluk dat de liefdes van mijn leven nog altijd naast me staan. Ze maken deel uit van mijn leven en ik voel dat de rest meekijkt en beleeft vanop een afstand…