Vandaag begin ik aan mijn nieuw leven. Een dokter moet zijn aantekenboekje altijd bij zich hebben. Ik heb er iets op gevonden. ‘Onafhankelijkheid’ is wat ik altijd al nastreefde. Daarom ben ik ook dokter geworden. Ik wou niet langer afhankelijk zijn van anderen. Ik bepaal zelf mijn agenda, bepaal zelf wat ik doe, wanneer ik het doe en hoe. En vandaag neem ik een dagje vrij. Geen patiënten die aan mijn kop zeuren.
Vandaag is een dag helemaal alleen voor mij. Ik heb me voorgenomen om mezelf uitgebreid te verwennen en besluit om een bezoekje te brengen aan het shoppingcenter in de stad. Dat is alweer een eeuwigheid geleden maar genieten dat ik doe als ik daar ben. Ik verdrink in de massa en ben even heel gewoon. Niet de dokter die iedereen om raad vraagt. Niet de vertrouwenspersoon van Jan en Alleman.
Ik ben dan gewoon heel even enkel maar Eva. Niemand meer, niemand minder. Zalig dat gevoel. Ik kan me verstoppen en gewoon een dag ‘mens’ zijn. Dokter Verstrepen bestaat dan even niet..
Ik verdrink in het gejoel van lachende jongvolwassenen en een glimlach verspreid zich over mijn gezicht. Dit is leven. Soms weet ik niet waarom ik begonnen ben als dokter. Jaren van studie en waarvoor eigenlijk? Ik wou mensen helpen en mijn steentje bijdragen aan hun gezondheid en een beter leven maar soms denk ik dat het er allemaal niet toe doet. Vandaag lopen ze buiten en na enkele maanden zijn velen alweer terug. Ze worden ziek, nemen medicijnen en vervolgens worden ze opnieuw ziek. Ik besef dat ik op tijd voor mijn eigen geluk moet zorgen. Ik mag het niet zover laten komen dat ook ik medicijnen nodig heb. Ik mag me niet laten meeslepen door de problemen van anderen maar dat is niet gemakkelijk. Goh, bij jezelf blijven en gaan voor je eigen dromen is verdomd moeilijk als er ook een andere wereld aan je voorbij trekt.
Maar vandaag is het me gelukt… Ja, het voelt alsof ik aan een nieuw leven begin, al is het maar voor even…