Voor wat je verloren hebt…

Rond deze tijd van het jaar word ik soms overspoeld door angst. Dan ben ik bang om te verliezen wat mij het dierbaarste is, mijn familie, de vrienden dichtbij en ver weg. Veel meer dan materiële bezittingen zijn het de mensen van wie ik hou die ik voor geen goud zou willen missen. Alles wat ik nastreef lijkt niets meer waard als ik hen zou verliezen. Dan doe ik een schietgebedje en hoop ik dat ik ze nog heel lang bij me mag houden…

2012 was een geweldig jaar voor mij en ik wenste dat het voor iedereen zo mocht zijn…
Ik loop stil als de mensen die me dierbaar zijn vertellen dat 2012 een klote jaar was.
Ik vind geen woorden als vrienden, familie en collega’s.. de mensen om wie ik geef.. achterblijven met leegte en verdriet, dierbaren moeten afgeven, overvallen worden door ziekte, verlies en pijn of op het randje van een afgrond staan.

Ik loop stil.
Ik weet niet wat te zeggen.
Ik lijk mijn stem verloren.

Dit is voor jullie….

———————————————————————-

Op zo’n moment doen de overwinningen er niet toe.
Dan denk je niet aan de matchen die je gewonnen hebt.
Of de aces die je geslagen hebt.
Op zo’n moment doet geld er niet toe.
Dan denk je niet aan rijk of arm zijn.
Of werken om bestellingen af te ronden of je toekomst veilig te stellen.
Op zo’n moment denk je niet aan feesten en gezellig samenzijn.
Dan denk je niet aan kadootjes krijgen.
Of koken, lekker eten, lachen en dansen.

Op momenten als deze denk je aan wat je verloren hebt.
Je voelt de leegte en het verdriet.
En wenste dat je de tijd kon terug draaien.
Je kan niet geloven dat tijd de pijn zal wegnemen.

Ik kan het jou wel vertellen.
Zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt.
En dat tijd wonden heelt.
Maar je hebt er niets aan.

Op momenten als deze wil je mensen van wie je houdt heel graag helpen.
Maar de omstandigheden sluiten de weg af.
Op momenten als deze kan ik alleen maar liefhebben.
Zonder te hopen dat er iets veranderen zal.
Op momenten waarop de eenzaamheid en de leegte alles lijkt te verpletteren.
Kan ik maar één ding doen.
Liefde geven en hopen dat jij het kan ontvangen.
Ik zal het nooit opgeven.
Jij mag het nooit opgeven!

Op momenten waarop het verdriet alles lijkt te verpletteren.
Kan je maar één ding doen.
Jezelf blijven openstellen voor de liefde om je heen.

Laat nooit los wat je dierbaar is!
Geniet van deze dagen want ze kunnen er anders uitzien.

Laat je horen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Deel dit gerust met kennissen en vrienden op Facebook, Twitter of Linkedin… als jij iemand een hart onder de riem wil steken.

Liefs,
Ine

@IneVHofstraeten volgen

 

Brief aan… mensen die weggaan uit je leven.

Ik snap niet waarom ik voel wat ik voel. Ik heb je maar zes maanden gekend maar het lijkt zoveel langer. Je zei dat je altijd je verstand had gevolgd en dat je er geen duidelijke reden voor kon geven. Je moest gewoon gaan. Iets anders gaan doen. Het maakt me niet meer uit wat er vorige week gezegd zou zijn. En of het nu een mes in mijn rug was of niet. Het doet er niet meer toe. Wat reëel is en er toe doet is wat er nu op dit moment gebeurt. We vergeten vorige week en gisteren. Het is vandaag dat telt. En vandaag laat jij een leegte achter… bij mij.

Ik trok de deur vanmorgen dicht en daar was het verdriet. De tranen stroomden over mijn wangen en ik kon niet uitleggen waarom. Ik had er geen verklaring voor. Misschien zijn het jouw woorden. Jouw gevoel deed jou deze beslissing nemen. Onwillekeurig werd ik geconfronteerd met iedereen die de laatste jaren vertrokken is. Sommigen lieten weten waarom en anderen gingen er ineens vandoor. Zonder een reden, zonder een duidelijk antwoord. Ze lieten me achter met onbeantwoorde vragen. En dan ga je verder en neem je jezelf voor om het los te laten. Maar op momenten als vandaag ketst het als een boomerang in mijn gezicht. Oud zeer en onverteerd verdriet komen naar boven. Het overmant me. Het doet me vragen stellen over ‘je verstand volgen’ of ‘luisteren naar dat gevoel’.

Als iemand gaat wordt er een leegte achtergelaten. We willen het opvullen met iets anders. We zoeken andere mensen en andere dingen om zo snel mogelijk verlost te zijn van die pijn. Vandaag besef ik dat die leegtes simpelweg niet opgevuld kunnen worden. En het doet er niet toe, of jij nu goed was in wat je deed, of er nu dingen gezegd zijn die mij pijn hebben gedaan en of het de verkeerde beslissing was.

Het doet er allemaal niet meer toe. We gaan elk een andere weg op. Ik hoop dat het je goed gaat. Ik hoop dat je hart je brengt naar daar waar jij moet zijn. Ik wil je bedanken voor de tijd dat we samen mochten lopen. Je hebt me geraakt en je hebt me rijker gemaakt. Door jouw vertrek laat jij een leegte achter en vandaag heb ik beseft dat die door niemand anders opgevuld kan worden. Ik zal je missen!

 

Ik hoor heel graag wat jij vindt van deze nieuwe “Brief aan.. ”
Alle feedback is meer dan welkom! Je kan jouw reactie plaatsen in het ‘reactieveld’ onderaan.

Kan jij me inspiratie geven… aan wie zou jij een brief willen schrijven? 

Groetjes,
Ine