“Vijftig Tinten” is overal. Ik zet de TV op en Paul De Leeuw schreeuwt naar het publiek om te vragen wie er deze zomer “Vijftig Tinten” heeft gelezen. Daarnaast nog andere schunnige vragen die ik liever niet neerschijf. Ik ga tennissen en heel de avond gaat het over liftscènes, standjes, seks, seks en seks. Overal waar ik kom, vijftig tinten rood, grijs en blauw. Ik word vijftig tinten roos want ik heb hem niet gelezen en als schrijver kan je dat toch niet maken. “Vijftig tinten” is een hype in binnen- en buitenland en ik moet blozend bekennen dat ik geen idee heb waar het over gaat.
Nieuwsgierig als ik ben, schiet ik in actie. Ik schaf me de complete trilogie aan en ik begin te lezen. En inderdaad ik lees seks, heel veel seks. Maar als schrijver kijk ik verder. Ik merk de personages op, de details en de manier van schrijven die werkelijk subliem is. En ok, de seks is goed vertegenwoordigd maar ik snap niet dat sommige mensen zo kortzichtig kunnen zijn. Ik snap niet dat 99% uit mijn omgeving de reeks bestempelt als het verlengde van de Kamasutra.
Ik vind E L James geweldig en ik ben nog nooit zo omver geblazen door een boek. Ingenieus is die vrouw. Haar wil ik ontmoeten en niet Meneer Christian Grey zoals de rest van ‘naar adem snakkend Vlaanderen’. Ik vind het prachtig wat ze doet en hoe ze het doet. Nummer twee is zelfs nog beter: meer personages, meer details en een beter uitgewerkt plot. Maar ja, ik ben schrijver en ik ben met andere dingen bezig dan de vrouw die zich rustig in haar zetel nestelt op zoek naar, ja, seks misschien?
James daagt me uit om pen en papier te pakken. Of mijn laptop, want ik ben niet zo van de oude stempel. Ze daagt me uit om verhaallijnen te ontwikkelen, personages uit te diepen en mensen naar het puntje van hun stoel te trekken. Op weg naar meer en beter…