Jij lijkt wel te zweven over het podium. Als ik naar jou kijk dan word ik vrolijk. Ik krijg energie voor tien. Elk spiertje in mijn lichaam spant zich op. Het lijkt wel of ik heel even jou ben. Een stem in mijn hoofd lacht me uit: “Jij, dansen? Vergeet het maar! Niets voor jou want jij bent zo stijf als een plank.” Ik leg me er bij neer en doe dingen waar ik wel goed in ben.

Maar als ik jou zie dansen, herleef ik. Voor heel even lijkt het of ik daar sta. Ik zweef over het podium. Jij geeft me energie en ik kan je niet genoeg bedanken. Gewoon maar door naar jou te kijken, een zwevend lichaam, soepel en lenig bereik je mij.

Mijn hart maakt een sprongetje. Het is mijn moment. Ons moment. De kleine bengel die droomde over dansen en podiums herleeft. Als ik naar jou kijk, dan lijkt het of mijn lichaam geprogrammeerd wordt met vloeiende bewegingen. De adrenaline stroomt door mijn lijf en het lijkt of ik jou ben. Heel even ben ik jou. Als ik jou zie dansen, herleef ik. Jij trekt me heel even uit de dagelijkse sleur. Het lijkt of de wereld tot me spreekt, me toefluistert dat er zoveel meer is.

Danser, jij geeft mijn leven zin. Jij laat mij een ander leven zien, een droomwereld waar ik alleen maar van kan dromen. Jouw lichaam te zien bewegen over dat podium maakt me blij. Je geeft me energie en je laat mij voelen dat ik zoveel meer kan zijn dan dit.