Gepakt en gezakt sta ik klaar. Ongedurig spring ik van het ene been op het andere. Het is 10 juli en ik ben er klaar voor. Het Zuiden van Frankrijk, “de Landes”, een droomplek, “Here we come!!” De rest van de familie neemt zijn tijd zoals gewoonlijk en ik kan er niet meer tegen. Ik wil vertrekken en wel nu. Zoals gewoonlijk giet het in ons Belgenlandje weer pijpenstelen en daar kan ik gewoon niet meer tegen.  Ik moet weg hier. In mijn hoofd ben ik daar al. Het strand, het meer, de camping van Jeugd 2000, Fête au Lac op vrijdagavond en dan als kers op de taart, waterskieën. Dat is waar het echt om gaat. Je hangt dan achter een boot, gaat met volle snelheid uit de hekgolf, zonnetje op je kop. Zalig gewoon, that’s life! Als ik later groot ben koop ik mij er ook één. Een speedboot, geweldig, helemaal van mij. Ik koop me een wakeboard, skies en alle mogelijke andere speeltjes want die vrijheid die je ervaart is te gek voor woorden. Ja, daar ga ik voor werken, ik doe er alles aan om dat voor mekaar te krijgen.

Als ik later groot ben… Ja, als ik later groot ben… besef ik dat materiële zaken nastreven leuk is voor even en dat die speedboot geweldig is voor even.. tot hij zinkt. Een stemmetje in mijn hoofd fluistert zacht, “Ineke, ik heb het je toch gezegd: Koop een boot, werk je dood?!”

Vrijheid ervaar je door dingen te doen. Hoe meer je hebt, hoe meer je kan verliezen.