Hoe schrijf je op 5 Minuten een kort verhaal ?

 

“Passie voor Schrijven” bestaat al een jaar. Wat gaat de tijd toch snel…

De laatste tijd krijg ik meer en meer lezers die me vragen: “Ine, heb je geen schrijftips?”
Mijn eerste vraag is dan altijd: “Wat wil je weten?”
De ene vraagt me: “Hoe schrijf je een boek van 260 pagina’s?”
Een ander vraagt hoe ik op vijf minuten tijd met drie woorden een kortverhaal maak (mijn 5MinutesShortstory).
En nog een ander wil gedichten schrijven maar weet niet hoe te beginnen.

Bij deze is het tijd… om te delen wat ik weet. En hopelijk helpt het jou verder.

Dinsdagmorgen, om de twee weken, verschijnt er een nieuwe schrijftip, een antwoord op een vraag van een lezer, een nieuwe tekst, een gedicht of één van mijn 5Minute Shortstories.

Ik hoop jou te inspireren met mijn teksten, gedichten, brieven, columns, schrijftips en verhalen & om een lach op je gezicht te toveren of een traan te doen ontwaken.

SCHRIJFTIP 1: Hoe schrijf je een 5 Minutes Shortstory (kortverhaal) aka dé WRITING MACHINE

Je wilt beginnen schrijven maar je hebt geen idee waar te beginnen. Hier de eerste oefening waarmee ik mijn 5MinutesShortstory® schrijf. Laat je niet tegenhouden door de beperkende gedachten en overtuigingen. Leg de stemmen in je hoofd voor vijf minuten het zwijgen op.

Neem pen en papier. Ik hoor sommigen al denken,  ik werk veel liever op mijn laptop… Maar voor deze eerste oefening werkt het veel beter en sneller op papier. Je wordt dan niet tegengehouden door een tekstverwerker die je fouten wil verbeteren en hoeft niet na te denken waar de letter die je wilt typen nu weer staat.

Als je wilt schrijven moet je vooral NIET denken! Als je goede stukken wil schrijven moet je snel schrijven en dat is wat je met de ‘writing machine’ doet.

Je stelt je stopwatch in op vijf minuten en na vijf minuten stop je met schrijven, ook al heb je nog wat te vertellen en is je ‘verhaal’ of ‘tekst’ niet af. Vijf minuten en STOP.

Dus, pen en papier: CHECK. Stopwatch: CHECK.

Maar wat nu, waar schrijf je over? Je neemt drie willekeurige POWERwoorden die totaal niets met mekaar te maken hoeven te hebben en van daaruit begin je.

Powerwoorden zijn woorden met een betekenis, dus niet ‘de’ of ‘het’ want daar kan je niets mee. Het moeten werkwoorden of zelfstandige naamwoorden zijn. Als je ze leest krijg je direct een beeld in je hoofd.

Hier zijn jouw 3 woorden voor jouw eerste oefening ‘dé WRITING MACHINE’ :  schildpad – tattoos – gitaar.

Hier zijn de regels die je MOET volgen:

1)      Je moet ALLE regels volgen
2)      Je moet zo snel schrijven als je kan
3)      Je moet stoppen na 5 minuten. Als je zin niet af is zet je “…”
4)      Je mag NIET nadenken
5)      Je mag NIET verbeteren
6)      1 van de 3 woorden moet je eerste woord zijn, daar begin je mee
7)      De 2 andere woorden moeten in de eerste alinea voorkomen (een alinea bestaat uit ca. 4 zinnen)

Tenslotte nog dit… Als je denkt dat je eerste verhaal van topkwaliteit moet zijn, dan zal het niet goed zijn.
Als je denkt – “Ik moet snel schrijven.”- Dan zal het kwaliteit zijn!

 

Om de spits af te bijten… Dit is alvast mijn 5MinuteShortstory met de 3 woorden: schildpad – tattoos – gitaar

—————————————

Tattoos sieren jouw ranke lichaam. Een schildpad komt tevoorschijn onder jouw veel te wijde T-shirt. Ik kan mijn ogen niet van je afhouden. Je staart me onbewogen aan. Je gitaar hangt losjes tegen je lichaam. Ik sla verlegen mijn ogen neer en bezwijk onder jouw blik. Het lijkt wel tweehonderd graden in de zaal. Ben ik de enige die geforceerd naar adem lijkt te happen of kijkt heel de zaal gefascineerd naar jou?

Tony Perry, mijn idool staat op nog geen vijf meter bij me vandaan. Ik ben bevroren, weet niet wat gedaan en lijk mijn spontaniteit helemaal verloren. De spontane spring in’t veld is niet meer. Ik zie alleen maar tattoos, een gitaar en twee pikzwarte ogen die mij geïnteresseerd gade slaan.

Ik trek het niet meer. Een fractie van een seconde later wordt alles zwart. Een laatste adem ontsnapt en toen… weet ik niets meer.

Het lijkt wel een eeuwigheid als ik plots wakker schrik. Een warme gloed verspreidt zich door mijn lijf als ik in de mooiste ogen kijk. Je kijkt dwars door me heen. Ik lijk helemaal verloren. Weg van de wereld. Weg van mijn wereld… naar jouw wereld…

—————————————

Ik lees heel graag ‘jouw’ verhaal! Plaats het in het reactieveld onderaan.

Voor al je vragen, twijfel niet en stel ze gerust. Ik hoor het graag onderaan in het reactieveld.

 

Schrijf ze!

Ine

Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips:

Volg mij op Twitter:

24 thoughts on “Hoe schrijf je op 5 Minuten een kort verhaal ?

  1. Hey Ine,
    Ik ben Andréa, woon in Antwerpen en ben 23 jaar. Ik studeer Audiovisuele kunsten aan het RITS in Brussel. Scenario maakt een heel groot deel uit van mijn opleiding. Wat me enorm afschrikt, want ik heb eerdere ‘films’ nooit écht uitgeschreven.
    Meer dan ooit heb ik het gevoel dat mijn hoofd zo vermoeiend overvol zit, maar compleet leeg als het komt op het ‘verzinnen’ van een verhaal.
    Toen ik op het internet wat tips zocht, kwam ik jouw site tegen en je 5MinutesShortStory hebben mijn aandacht gegrepen.
    Ik heb deze oefening meteen 4x geprobeerd.
    Ik ga ze hieronder neerzetten voor je , misschien heb je wel wat tips ivm verbetering?
    Ik hoor super graag wat je ervan vindt.

    1. ( foto – raam – sterren )
    De sterren zijn helder, helderder dan anders. Samen zitten we in de tuin en ik geniet ten volle van ons samen zijn. Ik kijk door het raam naar binnen en kijk naar de ruimte die me al zo lang zo lief en bekend is. Ik sta op en vraag of jij ook een biertje wil. Je ontwijkt je ogen niet van de hemel en knikt.
    Op de volgeplakte koelkast hangt met een magneet een foto van iemand die me onbekend is. Even houd ik de foto tussen mijn vingers maar hang hem dan weer terug. Ik neem twee biertjes en ga vervolgens weer naar de tuin.
    Jij zit er nog steeds in dezelfde positie alleen heb je nu je ogen gesloten. Ik kom naast je staan en schuif het bierflesje in je handen. Je kijkt me aan en (tijd om).

    2. ( blik – besluit – wolken )
    Het besluit dat we weg gaan dringt, nu meer dan ooit, tot me door. Ik sta even roerloos en werp mijn laatste blik naar mijn lege kamer. Ik trek de deur achter me dicht. Hij staat me in de gang op te wachten en ik ontwijk zijn blik. Hij houdt de liftdeur voor me open.
    In de auto kijk ik uit het raam naar de wolken. Maar ik zie geen figuren of bekende vormen. Alles is “…”
    Hij legt zijn hand op mijn been en zegt me dat ik me geen zorgen moet maken.
    Maar hoe kan ik mij geen zorgen maken, alles is onbepaald. Een heerlijk maar ook angstaanjagend gevoel.
    Net hebben we nog alles ingepakt. En nu maken we beetje bij beetje een vreemde kamer de onze. (tijd om)

    3. ( sigaret – kwetsbaarheid – lach )
    Met een sigaret tussen je lippen rommel je door een kartonnen doos. Een frons op je voorhoofd doet me vragen wat je zoekt maar je reageert niet. Ik kom vanonder de lakens en met mijn naakte lichaam loop ik langs je in de hoop een blik te krijgen. Maar je kijkt niet en ik trek de badkamer deur achter me dicht. Met mijn twee handen leun ik op de wasbak en kijk in de spiegel naar mijn naakte lichaam. De kwetsbaarheid die ik voel tegenover jou maakt me ziek, maakt me stilaan kapot. Ik wil loskomen van jou, van je lach, van je blikken, van je hele wezen. Ik spoel mijn gezicht en trek de rekker uit mijn haren waardoor de bruine lokken over mijn schouders vallen. Ik trek de deur open en zie dat je weg bent. Ik trek wat kleren aan en ga je zoeken. Ik vind je in de keuken en nog steeds met de sigaret tussen je lippen geklemd leun je over het aanrecht. (tijd om)

    4. ( muziek – aandacht – zweet )
    Zijn voorhoofd is bezweet, ik lig op zijn bovenarm en hoor zijn hartslag. Hij kust me op mijn voorhoofd en staat recht. Terwijl hij de kamer uitloopt kijk ik zijn naakte lichaam na. Ik glimlach en sluit mijn ogen. Plots heb ik het gevoel dat het te stil is en ik open mijn ogen. Hij staat in de deuropening en kijkt me aan. Het is deze kleine aandacht waar ik zo ongemakkelijk maar ook zo warm van word. “Heb je de nieuwe plaat van Pink Floyd al gehoord?” vraagt hij me. Ik schud mijn hoofd. Hij haalt zijn speaker boven en plaatst zijn iPod erop. De muziek galmt warm door de kamer en hij komt weer naast me liggen. Hij vraagt me mijn ogen te sluiten en hem te vertellen wat ik zie.
    “Perfectie”.

    Ik moet toegeven dat ik best zenuwachtig ben dat ik dit doorstuur.
    Alvast bedankt, ook voor je toffe site.
    Groetjes, Andréa Barata

    • Hoi Andréa,

      Dank je wel voor jouw reactie en jouw 4 verhalen! Ik begrijp helemaal wat je zegt over ´het verzinnen van een verhaal´…
      Jouw mind blokkeert als je jezelf verplicht om nu in 1 tel een compleet verhaal te moeten verzinnen.
      En daar ben jij geen uitzondering op hoor. 😉
      Dat is bij mij net hetzelfde.

      Wat mij vooral helpt is het complete verhaal opdelen in stukken. Dat is wat je met de 5MinuteShortstory ook creëert.
      Je schrijft in blokken van 5 minuten en dat maakt het meer te overzien.

      En om feedback te geven over jouw verhalen… Ik vind ze echt wel goed hoor! 🙂
      Om een tip te geven.
      Woorden als ´ten volle, vervolgens, steeds´ in verhaal 1 maken het verhaal trager en scheppen afstand tussen jou en de lezer. Ik zou ze gewoon weglaten. Het maakt het verhaal ook sterker.

      Bij het schrijven van een lang verhaal of een nieuw boek gebruik ik de 5MinuteShortstory om in de drive van het schrijven te komen.
      Ik merk bij mezelf dat hoe meer ik schrijf, hoe vlotter het gaat.
      En als ik nadenk over een woord het verhaal stijver wordt.

      PS: Wat je zegt over jouw hoofd dat overvol zit, helpt bij mij altijd om buiten te gaan. De natuur in of water en groen opzoeken, sporten en bewegen.
      Of gewoon schrijven… Waar zit jouw hoofd overvol van? Schrijf het eens op… Je zal versteld staan welke film je ineens neerschrijft! 🙂
      Als je nog meer schrijftips zoekt, neem dan eens een kijkje op mijn andere website http://www.salesanddreams.be. Je kan jouw naam achterlaten en elke 3 weken krijg je dan automatisch de nieuwste tip in de mail.

      Ik hoop je snel terug te horen!
      Groet,
      Ine

  2. Hallo Ine,

    Ik ben Louise, woon in Moorslede en ben 11 jaar.
    Ik vond het moeilijk om een verhaal op te schrijven (op de laptop) .
    Toen ik op het internet wat tips zocht kwam ik jouw site tegen en je 5MinutesShortStory heeft mijn aandacht gegrepen.
    Ik heb deze oefening meteen geprobeerd en het lukt veel beter dan op de computer ( ik had het zelfde in een uur getypt)
    Wil je ook de fouten verbeteren?
    Ik hoor graag wat je ervan vindt.

    1: ( schildpad- tattoos- gitaar)

    Op een dag waren er drie schildpadden in een tattoowinkel. De drie schildpadden zaten in een band. De ene speelt gitaar, de andere drum en de derde zinkt. De meneer in de tattoowinkel zegt tegen de ene: “wat wil je en waar?”
    De schildpad zei: “De tattoo moet op mijn arm (tijd om)…

    • Hoi Louisa,

      Heel goed geprobeerd. Nog een tip voor jou. Om echt vaart in je verhaal te krijgen zou ik met één van de drie powerwoorden beginnen. En volgens mij heb je toch nog nagedacht. Kan dat? Als je niet nadenkt, trek je de lezer echt mee met je verhaal. Ik lees heel graag je volgende verhaal!

  3. Hey Ine

    Ik ben Laura en ik ben 13 jaar.
    Ik hou heel veel van schrijven,lezen en tekenen.
    Ik zocht wat tips voor een verhaal te schrijven.
    Toen kwam ik hier uit. 5 minuten shorts story heeft mijn aandacht gegrepen. Ik heb het geprobeerd en hopelijk stuur je een reactie terug.

    (Leeg,liefde, ruimte )
    Hier is het leeg zo stil.
    Het is hier een lege saaie ruimte.
    Er is niks van liefde in deze ruimte.
    Ik wil hier uit,maar dat gaat niet.
    Ik moet dit doen.
    Ik weet niet waarom.
    Er ligt hier een blad voor mij.
    Met allemaal woorden en zinnen erop.
    Ik moet het… (tijd om)

  4. Rood handtas bakker
    Deze morgen, zoals elke morgen, ging mevrouw Debruyne naar de bakker. ‘Twee sandwiches, twee boterkoeken en een klein bruin brood gesneden’, klonk het zoals gewoonlijk. De bakker overhandigde haar de broden en mevrouw Debruyne stapte met haar typische korte pasjes de deur uit. Vandaag had ze echter haar mooie rode handtas vergeten. Zo’n handtas waarvoor men vele honderden euro’s zou uitgeven. Zo was mevrouw Debruyne. Een stijlvolle dame met veel geld. Toen de bakkersvrouw doorhad dat de handtas was blijven staan zette ze deze meteen aan de kant. Morgen zou ze de handtas terug geven. Iets heel vreemd echter, was dat de hele dag de iets in de handtas bleef tikken. Aangezien zowel de bakkersvrouw als de bakker het niet net vonden in de handtas te snuisteren om te kijken wat het was, bleven ze er uit. Maar de volgende dag kwam mevrouw Debruyne helemaal niet. En de dag erop ook niet. Na enkele dagen keken de bakkersvrouw en haar man in de tas. Het tikkende geluid was van haar klokje, en tevens ook haar wekker…

  5. Hey Ine,
    Jouw tips hebben me goed geholpen. Voor ik deze site ontdekte deed ik er uren over om vijf regeltjes te schrijven maar met jouw tips had ik zelfs een beter resultaat in vijf minuten. Heel erg bedankt hiervoor. Zou je mijn verhaal willen lezen en verder advies geven alsjeblieft?

    Mijn verhaal:

    Schildpad gaat graag op reis. Daarom kocht hij drie jaar geleden een schild dat hij makkelijk kon verplaatsen. Zijn schild was groot en bruingroen. Linksonder stond een mooie tattoo van een gitaar. Deze liet hij zetten om toch een herinnering mee te dragen aan zijn passie voor gitaar. Drie jaar geleden toen hij besloot om een schild te kopen en de rest van zijn leven reizend door te brengen, moest hij zijn geliefde gitaar achterlaten omdat ze te zwaar was en veel plaats innam. Die beslissing deed hem pijn. “…”

    Alvast bedankt
    Groetjes,

    Freya X

  6. Dag Ine

    Bedankt voor de tips, maar ik heb wel een taalopmerking: tenslotte is niet hetzelfde als ten slotte ;).

    Groeten

    Ken

  7. Ik heb het ook eens geprobeerd,
    Ik vind het zelf niet super maar zou graag wat tips willen.

    3 woorden ( popcorn, piano, examens)

    De zak popcorn was bijna leeg en ik had nog honger. Ik keek naar de piano en dacht na hoe ik verder zou gaan zou ik mijn schoolexamens afmaken of toch beter me conssentreren op de piano?
    Ik voelde me een leeghoofd. Ik wist echt niet wat ik moest doen en zocht dus maar op Internet iets op over keuzes maken. Uiteindelijk kwam ik terecht op een site op die site las ik dat ik in vak 1 de ene suggestie moest zetten en in het andere vak de verdere mogelijkheid.
    Ik vulde het in maar op dat moment viel de elektriciteit uit. Ik vloekte en liep naar de onderbuurman maar bij hem was het zelfde probleem. Altijd ben ik het die gedwarsboomd moet worden… Altijd “…”

  8. IK heb het ook eens geprobeerd,
    Ik vind het zelf niet zo goed maar ik zou graag wat tips willen.

    3 woorden ( popcorn, piano, examens)

    De zak popcorn was bijna leeg en ik had nog honger. Ik keek naar de piano en dacht na hoe ik verder zou gaan zou ik mijn schoolexamens afmaken of toch beter me conssentreren op de piano?
    Ik voelde me een leeghoofd. Ik wist echt niet wat ik moest doen en zocht dus maar op Internet iets op over keuzes maken. Uiteindelijk kwam ik terecht op een site op die site las ik dat ik in vak 1 de ene suggestie moest zetten en in het andere vak de verdere mogelijkheid.
    Ik vulde het in maar op dat moment viel de elektriciteit uit. Ik vloekte en liep naar de onderbuurman maar bij hem was het zelfde probleem. Altijd ben ik het die gedwarsboomd moet worden… Altijd “…”

  9. Dag Ine

    Ik vind het wel leuk om verhalen te schrijven, maar heb het probleem dat ik vast kom te zitten midden in mijn verhaal of dat ik het te ingewikkeld maak. Nu heb ik eens jouw oefening geprobeerd en ik vond het wel tof om te doen.

    Dit is mijn verhaal (schildpad-tattoos-gitaar):

    ‘Tattoos zijn voor ruige mensen’, zei de schildpad tegen de slak. Zelf speelde hij gitaar bij een metalband en was ruiger dan elk ander dier. Hij was er dus helemaal niet blij mee toen de slak hem kwam vragen of een tattoo bij hem zou passen. De slak is klein en laat altijd over zich heen lopen. De schildpad voelde zich diep beledigd, maar durfde de gevoelens van de slak niet te kwetsen. ‘Ik denk dat je beter iets anders zoekt dat bij je past’, vervolgde de schildpad, ‘iets dat je karakter bijstaat.’ De slak was wel een beetje verdrietig, maar de schildpad had gelijk. Hij was niet ruig of kwaadaardig en al helemaal niet snel.

    Heel erg bedankt voor de schrijfoefening, ik vind ze best leuk!
    Zou je me eventueel enkele tips kunnen geven op basis van de oefening? (indien mogelijk)

    Met vriendelijke groeten
    Ischa

  10. Hoi Ine,

    Wat een leuk idee! Zonder er verder iets aan te veranderen (zoveel mag duidelijk zijn 🙂 ) hieronder mijn 5 minuten met jouw opgegeven woorden.
    Dit is het eerste wat ik ooit heb geschreven, verhaaltechnisch, maar het smaakt naar meer. Dank je.

    Schildpad – tattoos – gitaar

    Schildpad noemde ze me altijd en hoe ik ook probeerde te achterhalen waarom, niks behalve een oprechte lieve glimlach gaf ze me, soms giechelde ze er zachtjes bij. Onderaan haar rug had ze een tattoo, “dat is de geheime landkaart om mijn echte ik te kunnen vinden” had ze gezegd. Ik zag er voornamelijk een kapotgeslagen gitaar in als ik eerlijk ben en dat was ik tegen haar. Haar oprechte glimlach veranderde in een ijzig koud gelaat, ze keek me zeker 2 minuten aan vanuit een plek waar geen zonlicht meer door kon dringen. “wil je mij niet ontdekken?” vroeg ze met een zo mogelijk nog ijziger stem, haar lippen tot kleine streepjes samengeknepen. “Ik weet het niet zeker .. ” zei ik en ging op de rand van het bed zitten. Ik pakte een pakje Dunhill van het nachtkastje en met mijn lippen pakte ik één sigaret eruit en stak het “….”

  11. Hoi Ine,
    Misschien is dit wel heel laat, maar ik vond het toch wel leuk om dit te plaatsen!
    Ik heb zonet de 5minuteshortstory uitgeprobeerd. Dit is eruit gekomen:

    Tattoos bedekten zijn hele lichaam. Zonder na te denken bewoog ik mijn hand over de koude vloer. Ik greep naar niks, al voelde het alsof ik een mijlpaal had bereikt. Ik had geluk gehad, zeiden ze. Hij niet. Hij, met de tattoos. Hij, met de kromme rug, het gekke loopje. Ik vond dat hij iets weghaal van zo’n schildpad, die al meer dan 100 jaar leefde en langzaam, maar doelbewust zich op zijn zijn gerimpelde poten voortbewoog. Mijn gedachten werden verstoord door een flikkering, heel klein, heel kort. Naast mijn hand, op de oude vloer. Weer zag ik het. Glitters, leken het. Overal kwamen ze vandaan. Ze klommen omhoog via mijn kapotte kleding, mijn ijskoude, broze huid. Ik dacht weer aan de man. Waarom ik, en hij niet? Waarom ik? Ik schraapte mijn nagels over de vloer. Het maakte een akelig geluid. Normaal vond ik dat doodeng. Maar nu? Nu niet.

  12. Leuke tip!
    Ik heb zelf een woordenlijst van 170 000 woorden gekopieerd in Excel en daaraan een formule gekoppeld, zodat ik steeds drie willekeurige woorden krijg. Als ik een woord niet ken, verzin ik gewoon zelf een betekenis en pas als de 5 minuten om zijn, zoek ik de echte betekenis op.
    Mochten mensen interesse hebben in de lijst, dan kan je hem hier downloaden:
    https://drive.google.com/open?id=0Byx2SUOuGLVvYlZZUk9iVEt4LXM

    Groeten

  13. Schildpad tattoos gitaar

    ‘Tattoos’ noemde ik de plekken op mijn huid, gevormd door psoriasis. De kleine jongen stelde mij de vraag naar de witte plekken op mijn lichaam. Hij had ze gezien toen ik mezelf op de gitaar begeleidde bij het zingen van Ierse songs. In de pauze kwam hij naar me toe om die vraag te stellen. Meestal ben ik wat trager in mijn antwoorden, mogelijk heb ik iets van een schildpad in mijn reacties. Eerst maar eens kijken, overdenken en dan pas een antwoord geven. Maar deze keer ging het als vanzelf. Jarenlang heb ik geprobeerd de plekken te bedekken. Ook toen ik in kilt met de Ierse band optrad vond ik het moeilijk om mijn knieën te laten zien, ontsierd als ze zijn door de huidziekte. De jongen gaf aan dat hij ze niet mooi vond. Ik ook niet, zei ik tegen hem maar ze zijn er nu eenmaal. Hoe ik er aan gekomen was vroeg hij nog en ik vertelde hem wat voor ingrijpends er in mijn leven gebeurd was waardoor die ziekte tevoorschijn was gekomen. (Tijd om)

  14. Blik – besluit – wolken

    Ik richt mijn ogen op de wolken. Ze voorspellen een grijze dag. Wandelen zou kunnen maar van die miezerige regen word ik vast niet vrolijk. Ik besluit om binnen te blijven. Maar eerst haal ik nog wat houtblokken voor de open haard. Een paar aanmaakhoutjes, lucifer ontsteken en wachten tot er wat vlammen komen. Dan een klein blokje hout er op. Ja, het brandt. Een gezellige warmte en ook een aangename geur. We hebben namelijk de perenboom uit de tuin verwijderd en omgevormd tot houtblokken. Dat ruikt lekkerder nog dan eikenhout. Wonderlijk bedenk ik me, starend in het houtvuur, dat nu de CO2 vrijkomt. Lang heeft de boom het verzameld en vroeg of laat moet die stof er weer uit. Dat kan uiteraard door verrotting maar ook verbranding zorgt ervoor dat de CO2 naar buiten komt.

    121216

  15. Hoi Ine,

    Ik vind het altijd erg leuk om te schrijven en verhalen te bedenken. Ik vind het leuk om in mijn verhalen mensen te raken, door mensen te shockeren, verwonderen of inspriratie uit filosofie te putten en tegelijktijd vind ik het eng om ze door anderen te laten lezen 😛 Nu heb ik nog niet eerder een 5min short story gemaakt en moet zeggen dat ik het een leuke oefening vind. Ik hoor dan ook heel graag wat je van mijn verhaal vind?

    schildpad tattoos gitaar

    Schildpadden lopen over de velden. Bij elke slome pas dreunt de grond kort. Een rottende metaalachtige lucht adem ik in door mijn neus. Met een leeg gevoel door mijn lichaam kijk ik naar mijn gitaar en begin ik maar weer te spelen. Onder het spelen kijk ik nogmaals naar mijn tattoo op mijn arm.

    De tattoo is van een schildpad maar toen was de wereld anders. Een rilling gaat door mijn lichaam. De grote grijze reuzen zijn nauwelijks te zien. Ik zie alleen hun poten en af en toe slaat er een snel zijn kop omlaag om in de resten van ons leger te bijten. Om mij heen zie ik mensen in vreemde posities liggen en soms denk ik iemand te herkennen van het voorbijgaan.

    Ik zie een hoop lichamen liggen en heb het idee dat er nog iets beweegt. Voorzichtig loop ik erheen en probeer iets meer volume met mijn gitaar te maken. Ik zie in de mist een schildpad mijn kant op kijken en we hebben een impasse, hij luistert naar mijn muziek..

  16. Wat een fijne tip. Ik probeerde het ook eens

    Mijn woorden: wind-rechterarm-balans

    De wind golfde door zijn zilte haar, donker bruin met strepen blond gebleekt door de zon. Hij kon zijn ogen slechts in spleetjes openen. Wat het ook was, met volle open ogen kon hij het niet aanschouwen. Zijn blote voeten stond stevig, op vaste ondergrond dat kon hij voelen. Deinend, zo leek het toch. In ieder geval voorwaarts en snel. De lichte stof wapperend rond zijn benen en armen. Gestrekt, allebei. “Waarom sta ik met beide armen open?” vroeg hij zich af. Langzaam liet de man zijn linker en voorzichtig ook zijn rechterarm naar beneden zakken. Een ruk in zijn maagstreek bracht hem uit evenwicht. Zijn tenen klemden zich instinctief vast aan de ruwe ondergrond en zwaaiend met z’n armen zocht hij naar balans. “Je houdt je armen beter gespreid, vriend. Je gaat anders makkelijk onderuit!” klonk een zware trage stem in zijn hoofd. Met z’n ogen nog steeds half dichtgeknepen keek hij geschokt rond. “Wie is daar?! Waar ben ik? Wa … wa …”. “Rustig maar en vergeet niet te ademen. We zijn er bijna. Kijk zelf maar.” Gonsde opnieuw de zware stem in zijn hoofd. De alom verblindende gloed nam langzaam af in sterkte. Zodra zijn ogen konden wennen aan de nieuwe omstandigheden durfde hij deze terug te openen.

  17. koffie – mopshond – herinnering

    Toen ik je voor het eerst zag was je het leukste mopshondje ter wereld. Je ogen blonken en je neus was nat, zoals het hoort. Je blaf galmde door de tuin, iedereen vond jou het mooiste en liefste dier. In al mijn herinneringen kom je voor, en zelfs als ik van de slaapkamer via de overloop naar de badkamer loop, snakkend naar die eerste kop koffie, kom je me altijd tegemoet geblaft.

    Vandaag deed je het weer. Jij wist het niet, ik ook niet, maar het was onze laatste goeiemorgen aan elkaar. Jouw pootjes tussen mijn voeten, het houtwerk van de trap dat snel dichterbijkwam, en daarna die voze klap. Onderaan de trap ligt mijn verwrongen lichaam als stille getuige, ik zweef er net boven, en realiseer me dat het wel eens lang zou kunnen duren eer je terug kunt genieten van hondenbrokjes. Laat ze smaken, maatje!

  18. puzzel – bloem – tv

    Een puzzel met een gele bloem in het midden, bestaande uit 5000 stukjes. Althans dat is de leugen die de voorbeelddoos vermeldt. Eigenlijk zijn het er 4995. Nu kijkt de kartelige bloem zeer triest naar het gapende gat in haar steel, naar de scheur in de kelk, naar de afgeknotte grasspriet amper twintig stukjes verder. En naar die ene hoek aan het einde van het universom waar, tja, een hoekje af is.

    Aan de tafel zit een oude dame te bedenken dat ze eigenlijk veel liever Oprah of Dr. Phil had gezien, had ze ooit kunnen bevroeden dat deze puzzel niet volledig was. Als ze het licht uitknipt ligt de gele bloem in het schijnsel van de maan, al een geluk dat die vandaag ook maar uit één kwartier bestaat, en dus totaal geen kritiek te spuien heeft.

  19. Niets leek te helpen tegen de onweerstaanbare liefde tussen mij en geld. Ik kon het niet loslaten en zocht het continu op. Het was een verslaving geworden en het nam mijn hele leven in beslag. Ik had zelfs een opdracht aangenomen, het domste wat ik ook heb gedaan. Het zou om Amerikaans geld gaan. Een rijke toerist, undercover uiteraard, die een bezoek kwam brengen aan ons kikkerlandje Nederland. We wisten precies in welk hotel hij zou verblijven em wanneer hij weer zou gaan. Het leek te simpel, te mooi om waar te zijn. En achteraf bleek dat ook zo te zijn. We werden verraden door onze eigen baas! Ook hij had het geld hard nodig en op deze manier hoefde hij ons niets achter te laten. Niets behalve een leven lang vol spijt en frustratie. Ik was 21 toen ik die klus aannam, ik zit hier nu al zo’n 12 jaar. Gevangen, ik kan geen kant op. Het enige om me heen, een kamer. Grijze muren, ijzeren bed, metalen wasbak en een minuscuul klein raampje. Een dag duurde zo lang. Het leek wel alsof de seconden nooit voorbij gingen. Starend keek ik naar het plafond, ik zag de sterrenhemel voor me. Het was prachtig, die had ik al in geen tijden gezien. Overal hadden mijn maten een teken achtergelaten zodat ik ooit nog zou kunnen afmaken wat we begonnen zijn.
    Ik had een vermoeden wat het was maar het kon werkelijk elk ding, elk woord, elke taal in de wereld zijn. En door de medicijnen die hier worden toegediend, zag ik sowieso al dingen die niet echt konden zijn. Een broccoli bijvoorbeeld, constant lag hij daar, stil op mijn bed. Meestal zou ik hem dan naar buiten gooien en de volgende avond lag hij er weer. Ik nam niet de moeite om er iets van te zeggen tegen de bewakers maar het was zeker merkwaardig. Alles hier was routine, er was geen ruimte en tijd voor verandering. Was je het er niet mee eens? Dan mocht je gezellig een week in de isolator zitten gepaard met 3 dagen heftige medicatie om je je mond te laten houden. Dit Is geen afkick centrum waar je na een paar maanden revalidatie terug komt. Dit Is een gekkenhuis voor psychopaten die een misdaad hebben gepleegd en niet geschikt zijn voor de bajes. Ik snap persoonlijk niet dat het zo belangrijk Is dat ik hier zit, maar ach. Alles beter dan de bajes…, toch? Iedere maand gaat er wel iemand over de rooie door of een bewaker aan te vallen of medicatie proberen te verdoezelen of een onderlinge samenwerking te creëren onder een paar andere gevangen. Want dat zijn we hier, gevangenen en psychopaten. Voor de buitenwereld bestaan we niet eens meer. Mensen lopen het liefste met een grote bocht om dit gebouw heen en ik kan ze geen ongelijk geven. Ik denk dat ik precies hetzelfde had gedaan als ik wist wat ik nu weet. Maar ja, het Is altijd achteraf dat je ergens spijt van heb.

  20. Nutella tafel melk
    Nutella staat op tafel, samen met witte boterhammen en magere melk. Het favoriete ontbijt van mijn man. Er was eens een dag dat de pot leeg was en er ook geen reserve meer in de kast stond. Zijn wereld stortte in, het humeur was op slag beneden alle peil. Het leek alsof de hel op aarde was losgebarsten en de wereld zou vergaan. De sprint naar de winkel werd ingezet, drie potten werden uit de rekken gesleurd. In een razend tempo vloog ik terug naar huis, naar de radeloze echtgenoot die huilend in een hoekje zat. Ik smeerde snel een dikke laag Nutella op enkele sneetjes wit brood en probeerde manlief aan tafel te krijgen. De ogen werden groot, de mondhoeken gingen omhoog. Een warme, dankbare glimlach werd me toegemeten. Hij kon opnieuw de wereld aan. Heerlijk, zo een rustige zondag ochtend …

  21. “Tattoo’s zijn weer helemaal hip dit jaar”, moppert mijn oma tegen zichzelf. “Een schildpad met een gitaar. Waar slaat dat nu op?” Ik kijk niet om. Ik voel haar blik op de schildpad op mijn arm. Ze loopt kromgebogen en houdt haar handtas in haar arm. Ik draag de boodschappen. Telkens als er iemand met een andere huidskleur dan de hare passeert, drukt ze haar handtas extra dicht onder haar oksel. Dan kijkt ze argwanend van onder haar wimpers tot de kleurling zich weer op een veilige afstand van haar bevindt. “… Niet te vertrouwen… Anders… Crapuul…” De mensen rond ons beginnen het op hun zenuwen te krijgen. Ik haat mensen als haar.
    Ik kijk naar het bord boven het perron nog één minuut. “Ge zult zien, hij zal weer te laat zijn. Die machinisten tegenwoordig, die kunnen er ook niks meer van. Ik hoop dat het geen Mohamed is, anders komen we misschien nooit thuis.” Mijn hart gaat tekeer. De rails trillen. De trein komt eraan. Oma strompelt al mopperend naar de gele lijn. “En nu zult ge zien dat niemand nog het respect zal hebben om op te staan voor een oude vrouw als ik.” Ze staat naast me. De 4711 die ze draagt maakt me misselijk. Ik voel dat ze me scant. Ik negeer haar en concentreer me op de trein die in de verte al zichtbaar is.
    En dan komt er een gedachte in me op. Zou ik? “Ge ziet er marginaal uit… Rood haar… Lelijk kind.” De trein is al aan het begin van het perron. “… een hoer? … Nooit iets van u terecht komen.” De trein wordt steeds groter en luider. Ik grijp haar met één hand bij de kraag, met de andere bij de mouw en gooi haar en haar boodschappen op de rails. Een gil, afgekapt door een stomp en dan het piepen van de remmen.

Leave a Reply to laura Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *