Fantasie

 

Nee, dit is niet één of ander pornografisch verhaal. Dit is een test en ik heb jouw hulp nodig. In december trek ik vier dagen naar de abdij van Montenau om in alle rust te beginnen schrijven aan mijn eerste roman.

Hoe ik een non-fictie boek moet schrijven is me ondertussen wel duidelijk en kortverhalen zijn ook geen probleem maar een roman is toch net iets anders. De personages opbouwen, een plot maken, interessante dialogen schrijven. Ik word uitgedaagd… Zoveel is zeker.

Om te weten te komen wat werkt en wat niet, heb ik jouw hulp nodig. Onderstaand verhaal is een kleine test en ik wil van jou weten of het een snaar raakt, wat het met je doet of het misschien net iets té is??!!

De roman gaat niet alleen over seks, of porno of… whatever. Maar wat is een liefdesverhaal zonder een vleugje… 🙂

———————————

FANTASIE…

Geconcentreerd schrijf ik aan één of ander verhaal wanneer ze me plots onderbreekt. Ze schuift mijn laptop aan de kant en trekt mijn stoel iets naar achteren voor ze op me komt zitten. Ze vraagt mijn aandacht. Ze verleidt me zonder dat ik het goed en wel besef. Met haar donkere ogen kijkt ze me doordringend aan. Ze vraagt me zonder veel woorden om alles even te vergeten. Zacht kust ze me. Ze neemt mijn hoofd in haar handen. Haar blik houdt de mijne stevig vast. Als haar gezicht dichterbij komt zie ik hoe hard ze naar me verlangt. Ze kust elk plekje op mijn gezicht. Eerst voorzichtig. Dan opdringerig en uitdagend alsof ze iets wilt bewijzen. Haar behendige vingers maken de knopjes van mijn blouse in een mum van tijd los. Ze laat het eerste kledingstuk nonchalant op de grond vallen. Ze speelt met de bandjes van mijn bh. Ik wacht. Doe niets. Ik raak haar met geen vinger aan. Ik weet dat ik haar gek maak. Dat ze op het puntje staat om HELEMAAL gek te worden en het op te geven. Hét uitdagen. Ik voel haar warmte door onze kledingstukken heen branden.

In een fractie van een seconde zie ik de blik in haar ogen veranderen. Ze is er klaar mee. Ze trekt me recht en scheurt de kleuren van mijn lijf. Ik voel hoe haar vingers me overal strelen. Als ze me ‘daar’ wil aanraken hou ik haar tegen. Nu is het mijn beurt. Ze explodeert. Als in slow motion maak ik de eerste knoop van haar jeans los. Voor haar kan het niet snel genoeg gaan. Maar ik neem mijn tijd. Nu mag zij wachten. Geduld hebben. Muren breken. Eén voor één vallen de overige kledingstukken in een hoopje naast ons op de grond. Ik neem haar in mijn armen en leidt haar mee naar boven. Als ik achter haar aan loop, op weg naar de slaapkamer, zie ik hoe elk spiertje zich opspant. Ze is botergeil. Mijn vrouw is zo ongelooflijk sexy.

Ik gooi haar op bed. Geen accessoires of blinddoeken vandaag. Ik wil haar nemen met alleen maar mezelf als materiaal. Ik wil de blik in haar ogen zien als ik haar laat klaarkomen, keer op keer. Tot ze het uitschreeuwt en me buiten zinnen vraagt om op te houden. Maar ophouden mag ze vergeten…

Ik kus elk plekje op haar lichaam. Haar gezicht, nek, alles… maar bij haar borsten blijf ik iets langer hangen. Die verdienen iets meer aandacht dan de rest van haar goddelijke lijf.

De kussen verplaatsen zich. Verder. Verder en lager, tot ik haar proef. Daar…

Ik hoef haar amper te beroeren of ze komt de eerste keer klaar. Verlangend trekt ze me naar boven. Ze kust me hartstochtelijk. De passie vult de kamer…

En? Ik hoor jouw reactie graag in het reactieveld onderaan.

Deel het gerust met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!

Brief aan mijn grote broer…

 

Nog even en 2014 zit er weer op…
Vorig jaar ben ik met de rubriek ´Brieven aan…´ gestart met als doel mensen te inspireren om te zeggen wat ze zeggen willen. En als je het niet kan zeggen, het vooral gewoon neer te schrijven! Al is het met horten en stoten.Wat je soms niet gezegd krijgt, gaat soms zoveel vlotter met pen en papier.

Enkele weken geleden kreeg ik de brief van Lise. Dit zijn haar woorden. Dit is haar brief.

——————

Dit is een brief aan mijn grote broer…

Hallo grote broer,

Heel lang al wil ik je zeggen wat ik nu ga schrijven. Aan een persoonlijk gesprek ben ik nog niet toe, vandaar deze brief. Schrijven is voor mij makkelijker. Ik kies liever nog even voor de makkelijke weg.

Vroeger toen we klein waren had ik al het gevoel dat we elkaar niet begrepen. We hebben vroeger altijd al een ingewikkelde broer-zus relatie gehad. Ik begrijp niet hoe twee kinderen uit hetzelfde gezin zo anders kunnen zijn.

Ik zal nooit vergeten hoe jij met je drugsgebruik onze ouders en mij tot wanhoop dreef. Iedereen, inclusief jijzelf was de grip op je leven kwijt. Je deed alles wat God verboden had. Het leek of jij je gevoel uit kon schakelen. Het leek of je nooit begreep hoeveel verdriet je veroorzaakte met je leugens. De drugs vernietigde je gezond verstand en je lichaam. Ik heb geprobeerd je te begrijpen. Je zult je redenen hebben gehad om dit pad te bewandelen. Het spijt me dat ik niet met je mee wandelde. Het spijt me dat ik af moest haken. Ik kon het verdriet en de schaamte niet meer aan. Het verdriet van jou niet meer zien is minder erg dan zien dat je steeds verder afgleed. Steeds verder bij mij vandaan. Ik kon het niet meer aanzien hoe jij jezelf vernietigde, hoe je onze familie bestal en bedroog. Er zijn dagen dat ik niets liever zou willen dan je vasthouden en dan zou ik willen dat je me zegt; “Alles komt goed.”

Ik weet van mijn moeder dat jij het leven momenteel weer aardig onder controle hebt. Je nam definitief afscheid van de drank en de drugs. Ik ben blij voor je. Ik ben blij dat je als vijftiger in bent gaan zien dat je jezelf aan het vernietigen was. Maar ik ben nog niet zover broertje. Ik weet niet of ik ooit de moed zal hebben om weer te voelen dat je mijn grote broer bent. Mijn gevoelens kunnen de afstand die gecreëerd is nog niet overbruggen. Dat spijt me enorm.

Je moet weten dat ik heel vaak aan je denk. Ik ben altijd van je blijven houden. Via mijn moeder blijf ik zo nu en dan op de hoogte van jouw leven. Stiekem hou ik je facebookpagina in de gaten. Een bloedband kan nu eenmaal niet ongedaan gemaakt worden, wat ik overigens ook niet zou willen. Ooit was je mijn grote broer en ik weet dat ik altijd je kleine zusje zal blijven. Ik weet zeker dat ik je om hulp kan vragen en dat je er dan voor mij zult zijn. Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat je in de rest van je leven de rust kunt bewaren die je sinds enkele jaren gevonden hebt.

Als ik ooit mijn rust gevonden heb kom ik misschien naar je toe. Dan pak je me vast en zeg je me dat alles goed komt.

Je kleine zusje.
Lise

 

—————-

Heb jij een brief die je wilt schrijven? Wij publiceren hem! En geef jouw reactie op de brief van Lise. Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.

Ken je mensen in je omgeving die baat kunnen hebben bij dit verhaal?
Deel het met al je:

  • Facebook-vrienden
  • Twitter-volgers
  • LinkedIn connecties
  • en bloglezers…

Inspirerende groet, Ine Van Hofstraeten

Volg ons op Twitter: @PassieSchrijven volgen

“Vind ons leuk op Facebook” door op deze link te klikken!