Jezelf ooit afgevraagd waar je mee bezig bent? En of wat je doet nog wel klopt?
Vorige week volgde ik een Masterclass over “Hoe word je een expert?”. Mijn wereld stond op zijn kop toen ze me de volgende vraag stelden: “Als je morgen niet meer betaald werd voor wat je vandaag deed, zou je het dan nog altijd blijven doen?”
Met andere woorden, is jouw werk echt jouw passie? Doe je het met hart en ziel?
Spring je ’s morgens uit je bed omdat je niet kan wachten om er opnieuw aan te beginnen? En tot mijn spijt moest ik vaststellen dat 60% van wat ik deed niet met de volle goesting was. Ik doe het maar omdat ik niet anders kan. Omdat ik ervoor betaald word, het toch mijn job is, je toch ergens van moet leven, het gewoon het leven is en je niet zoveel moet klagen. Maar een passie, je hart dat een sprongetje maakt, een tel overslaat, een spontane lach op je gezicht… Dat was ik even kwijt.
Maar schrijven, god ja, ik kan niet zonder. Sinds ik vorig jaar mijn non-fictie boek “Topverkoper in 20 weken!” ben beginnen schrijven is er dat niet aflatende stemmetje in mijn hoofd dat vraagt, smeekt om te beginnen schrijven aan die ‘ene grote droom’, een 
roman. Ik heb twee weken in Turkije gezeten en elke dag kwamen er nieuwe ideeën. Ik stopte ze zorgvuldig weg omdat het ‘het moment’ nog niet was. Ik de tijd niet had. Er 101 andere dingen zijn die ik eerst moet doen. Die belangrijker zijn, mijn aandacht vragen, gewoon gedaan moeten worden…
Hoe lang hou je het nog vol?
Mocht je nog twijfelen….
7 Tekens die tonen dat jij voorbestemd bent om te schrijven!
1) Je droomt ervan!
Je ligt met je snoet in de zon en gedachten aan een rij lezers die jouw handtekening vragen laten je wegdromen. Je hoort niet meer wat er om je heen gebeurt. Je droomt ervan om een eigen boek uit te geven. Je koestert stiekem een hartenwens om morgen een boekenwinkel binnen te stappen en jouw eigen boek te zien liggen.
Je hart maakt een sprongetje. Een lach op je gezicht. Niets beter dan dat!
2) De twijfel overvalt je!
Maar je hebt je verhalen of je boek klaar maar je durft niet. Je moet alleen nog maar een uitgever zoeken maar iets houd je tegen.
Want ben je wel goed genoeg?
Is jouw verhaal wel de moeite waard?
Wie is er nu geïnteresseerd in wat jij te vertellen hebt?
De stemmen in je hoofd houden je tegen om die laatste stap te zetten. Een uitgever zoeken, jouw verhaal publiceren of simpelweg vertellen dat je schrijft…
Simpel? Vergeet het maar… Niets is simpel als je twijfelt!
3) Alles inspireert!
Je bent op vakantie, geniet van een beachvolleybal tornooi en het enige waar jij op dat moment aan kan denken is: “Hier moet ik een verhaal over schrijven!”.
Je ziet de strakke lichamen, de energie, de drive, het enthousiasme, het karakter, de personages en het verhaal neemt het van je over.
Je luistert naar wat je vriendin je vertelt. Je voelt haar passie, de pijn, het verdriet, de angst, het streven naar, het gemis en het overvalt je. Het zet zich vast in jouw lijf en het enige waar jij nog aan kan denken is: “Hier moet ik een verhaal over schrijven!”.
Alles inspireert je! Als schrijver is jouw leven een verhaal dat geschreven moet worden.
4) Schrijven is jouw excuus
Je houdt van een planning. Leven bestaat niet zonder planning. Je krijgt niets gedaan als je het niet plant. Voor je afspreekt met vrienden moet je nog even schrijven; een blog, een artikel, een nieuwsbrief, een hoofdstuk van jouw verhaal, een pagina uit jouw boek. Je hebt je prioriteiten op een rijtje en schrijven staat bovenaan.
Voor jou is schrijven werken en ontspanning.
5) ‘Perfectionisme’ is jouw tweede naam
Als je schrijft moet het perfect zijn. Als jij jouw verhaal publiceert of jouw boek uitgeeft moet het af zijn.
Maar niets is ooit af. Niets is ooit perfect. Je wilt harten raken en dan is goed niet goed genoeg.
Je wilt altijd beter maar vaak houdt dat je tegen om net die laatste stap te zetten. Mijn boek ligt al drie maanden te wachten op een uitgever en ik ben gewoon te bang om die laatste stap te zetten. Want wat als ik een ‘nee’ krijg? Wat als het niet goed genoeg is? Dus ik blijf zitten en doe niets waardoor de frustratie elke dag groter en groter wordt. Want het is er. En misschien is gewoon goed, wel goed genoeg!
6) Verwondering & bewondering
Vanaf het moment dat ik terug ben beginnen schrijven sta ik soms verwondert te kijken 
naar wat er om me heen gebeurt. Soms kan ik niet geloven wat de persoon naast me vertelt. Soms word ik geraakt door een blik of een woord. Voorheen zou het me nooit zijn opgevallen maar nu kijk ik vol bewondering toe. Soms kan ik niet geloven wat mensen drijft en soms kan ik volledig begrijpen wat mensen drijft.
Andere schrijvers inspireren me. Ik lees hun verhalen waarmee ze mij naar een andere wereld projecteren.
De verwondering is groot als het leven me uit mijn slaap rukt en me met beide voeten op de grond zet. Het zijn de verwondering en de bewondering voor mensen en het leven die mij doen schrijven.
7) Zonder schrijven ben je verloren
Als je een paar dagen na mekaar wakker wordt met een knagend gevoel… Als alle inspiratie verloren lijkt… Je dagen na mekaar de tijd niet gevonden hebt om te schrijven… Als je wakker schrikt en beseft dat je niet hebt geschreven en het aan je begint te knagen dan besef je dat je verloren bent. Dan heeft het schrijven jou in zijn macht.
Als je beseft dat je zonder schrijven verloren bent, dan ben jij voorbestemd om te schrijven.
Als je moet schrijven, moet je schrijven!
————————–
Ik ben tien jaar gestopt met schrijven omdat er andere dingen waren die mijn aandacht vroegen. Er zijn altijd dingen die belangrijker zijn. Het is waar jij jouw aandacht aan geeft. Dat is wat belangrijk is voor jou!
Maar als je de passie niet meer voelt moet je een keuze maken. Je moet kiezen voor jezelf. Je moet kiezen voor dat wat jou gelukkig maakt.
Wat jou energie geeft is jouw interne GPS die jou vertelt dat je moet opletten. Er komt een splitsing en jij moet een keuze maken. Ga je naar rechts of naar links?
Ik ben bang, ik twijfel, ik durf niet te kiezen en ik maak me vaker zorgen dan goed is voor me. Maar er is altijd die interne stem die soms zacht fluistert, dan weer oorverdovend roept dat ik aan de gang moet. Dat ik even stil moet worden.
De 60% op automatische piloot, zonder passie, word op dat moment verdreven door een passie die veel groter is dan wat ogen kunnen zien.
—————————
In welk ‘teken’ kan jij jezelf herkennen? Ik hoor het graag in het reactieveld onderaan.
Stuur deze nieuwe SCHRIJFTIP door naar je:
- Facebook-vrienden
- Twitter-volgers
- LinkedIn connecties
- en bloglezers..
Schrijf je nu in voor de volgende schrijftips:
Volg mij op Twitter:
“Vind ons leuk op Facebook”: Passievoorschrijven
Volg jouw passie!
Ine
